Leviathan - Beyond The Gates Of Imagination Part 1

• BandLeviathan [DE]
• TitelBeyond The Gates Of Imagination Part 1
• Release datum16-09-2011
• LabelBret Hard Records [DE]

Tracklist

01. Prologue
02. Beneath A Blackened Sky
03. Where Light And Death Unite
04. Reaper's Edict
05. Servants Of The Nonexistent
06. The Scourge We Wield
07. About Fangs And Feathers
08. Sway Of The Stars

Het Duitse Bonn brengt ons sinds 2007 de stevige klanken van Leviathan. Na een eerste EP vorig jaar is het nu tijd voor het serieuze debuut met de lange titel Beyond the Gates of Imagination Pt. I. Dit doet een conceptalbum vermoeden, er is dan ook sprake van een verhaallijn door het album heen, verdeeld over drie bedrijven. Het album begint met een voorzichtig intro-nummer dat her en der al beloftes laat klinken van melodieus gitaarspel. Echter komt het nummer na drie minuten en zes seconden die voorbij lijken te vliegen aan een eind. Het verhaal kan van start.

Act I - Conduct:

Begint met Beneath A Blackened Sky, dat vooral de eerste 30 seconden enigszins feeëriek aan voelt, maar al snel over gaat in geschal van blaasinstrumenten en ineens in 1 klap word overstemd door een schreeuw en gitaren die in de aanval gaan, maar daarna toch relatief tam blijven. De vocalen van dit nummer doen me enigszins denken aan black metal, en ik ben er nog niet over uit of dat positief of negatief is. Het gitaarspel is echter zeer melodieus, doch enigszins kalm en op de momenten dat het niet kalm is, is het ietwat onrustig en rommelig (voor zover ik kan horen worden er op sommige momenten twee verschillende melodie-lijnen door elkaar gespeeld, die naar mijn idee niet in harmonie zijn). Al met al had Beneath A Blackened Sky wat mij betreft geen zes minuten hoeven duren, maar was de helft ook meer dan voldoende geweest.

Gelukkig is er dan Where Light And Death Unite. Een wat steviger en opzwepender nummer, met hier en daar de nodige break-downs en wederom het nodige aan melodisch gitaarspel. Het beukt lekker door, zonder gelijk afgezaagd te worden en het gevoel te geven dat je 200 keer dezelfde gitaargrepen achter elkaar hoort. Reapers Edict begint met een fijn, ietwat onheilspellend pianospel, waarbij je langzaam op de achtergrond een bas tempo hoort opbouwen en langzaam maar zeker dringen de gitaren binnen… Om vervolgens overstemd te worden door een harde brul en rustig verder te spelen. Vanaf 2:05 tot en met 2:35 hoort men een vaag soort gepraat, waarvan mij niet helemaal duidelijk is wat het nou precies in het nummer doet. Verder blijft het nummer vrij rustig en het uptempo waar ik op hoopte bleef uit en geen solo’s maar melodieus gitaarwerk verweven in het hele nummer.

Act II - Essence

Servants Of The Non-Existant begint met wat gepraat en is redelijk uptempo, maar echt doorbeuken doet het niet. En hoe langer ik naar het nummer luister krijg ik ook niet het idee dat dat de bedoeling is, het lijkt steeds meer en meer op een verhaal waarbij de screams , cleane zang en het gepraat de hoofdrol spelen en de muziek slechts begeleiding is. The Scourge We Wield doet in de eerste paar minuten een belofte van een stevig up-tempo nummer en weet deze dan ook redelijk waar te maken. Opvallend aan dit nummer zijn de vrouwelijke (cleane) vocalen.

Act III - Ambition

About Fangs and Feathers is een redelijk gemengd nummer. Het heeft van alles wel wat; er zitten rustige stukken in, up-tempo stukken, cleane vocalen, screams, breakdowns en zoals in alle andere nummers, is het vervuld met melodieus gitaarspel het hele nummer door. Sway of the Stars, het laatste nummer heeft wederom alles wat in de vorige nummers zat, maar her en der dan wel met wat extra stukjes piano.

Al met al een leuk album voor degenen die van veel melodieus gitaarspel het hele nummer door houden en gek zijn op invloeden van progressieve metal. Afgaande op mijn persoonlijke smaak komen de synth’s te weinig naar voren, lijken de nummers voor mijn gevoel veel op elkaar, en het melodieuze gitaarspel het hele nummer door met verschillende melodielijnen gaat mij snel vervelen. Maar ik weet zeker dat er genoeg mensen zijn die hier wel van houden en hier wel blij van worden, omdat ze van technische muziek, afwisseling qua vocalen, black metal-invloeden of van een ‘folk/verhaalvertellers’-sfeer houden.