Sober Truth - Outta Hell ­ Special Edition

• BandSober Truth [DE]
• TitelOutta Hell ­ Special Edition
• Release datum23-09-2011
• LabelBret Hard Records [DE]

Tracklist

1. Introduction Pt III
2. Outta Hell
3. My Life
4. Future Lies
5. Soulless
6. Leave Me Alone
7. I Believe
8. One By One
9. Liar
10. Taste
11 ­ Victim
12 ­ Introduction Part V
13 ­ F.R.E.A.K.
14 ­ Parasite
15 ­ Repression
16 ­ Painless

Er komen zoveel bands voorbij die in hun biografie trots vermelden dat zij spotten met allerlei muzikale wetten, de regels aan hun laars lappen, een eigen unieke mix van stijlen hebben, de metalen geschiedenis herschrijven en zo verder. Het fronsen der wenkbrauwen en een gepaste afwachtende houding zijn daarop meestal mijn reactie. Het uit het Duitse Bonn afkomstige Sober Truth is er weer zo een. Een nog jonge band, ze bestaan pas vier jaar, die het blijkbaar vooral moet hebben van heel veel optreden. Tot nu toe brachten ze in eigen beheer twee albums uit (Riven, 2008 en Outta Hell, 2009). Dat laatste album is in een herverpakte versie tot mij gekomen via label Bret Hard, dat Outta Hell in een 'special edition' een paar maanden terug opnieuw heeft uitgebracht.

Om dan maar met de deur in huis te vallen of als ie al open staat die open deur in te trappen (inderdaad, clichés zijn ook een reviewer niet vreemd) wil ik het dan meteen maar hebben over de stijl van Sober Truth. Zij labelen zichzelf als groovende thrash metal; met die groove ga ik zeker mee, thrash toch niet helemaal. Het is een term die tegenwoordig stelselmatig vermeden wordt wegens passe, maar ik houd het toch vooral op nu metal, met invloeden uit de thrash en hardcore. In elk geval niks unieks, schokkends of geschiedenis schrijvends, wel energiek, pakkend, groovy en alleszins het aanhoren waard, zo leert een eerste beluistering mij.

Na intro Introduction Part III (een terugkerend thema op de albums van Sober Truth) rost als eerste het titelnummer er lekker vandoor met een aangename thrashriff. Hoofd in de aanslag en bangen maar. Tot aan het refrein dan toch, hier komt de nu metal om de hoek kijken: cleane zang en melodieuze lijntjes in de trend van System Of A Down/Disturbed/Godsmack voeren hier de boventoon. Wat zich ontspint is inderdaad een nummer dat is opgebouwd rond een mix van de al eerder genoemde stijlen, pakkend als nu metal, energiek als hardcore. Nummer drie My Life van hetzelfde laken een pak: leunend op zware grooves en strakke ritmes weet de band de aandacht goed vast te houden. Met snelle thrashy passages, afwisselend cleane en brute zang (hardcore style) en verrassend veel gitaarsolo's valt er genoeg te beleven.

Het voert te ver om alle nummers van het album te gaan bespreken, 16 tracks met een totale speelduur die het uur ruim overstijgt is ook een hele zit. En hoewel ik de bewering aandurf dat met de eerste paar nummers de toon van het album wel gezet is en de sfeer is neergezet, bedoel ik daar in dit geval niet mee dat het hele album veel van hetzelfde of eentonig is. De energieke muzikale cocktail blijft gehandhaafd en in verschillende verhoudingen van de mix uitgeserveerd. Veel aandacht voor spetterend gitaarwerk, groovy basloopjes (Leave Me Alone), wisselende ritmes en zang en strakke drums zijn gegarandeerd.

Of je nu luistert naar lomere nu metal tracks als Liar (doet me aan Korn denken), of een opzwepend nummer als Parasite (hallo System Of A Down), de gemene delers blijven groove en energie. Nu metal heeft de naam als genre dood en begraven te zijn, Sober Truth levert wat mij betreft bewijs van het tegendeel: dit album is alive and kickin'!