Bejelit - Emerge

• BandBejelit [IT]
• TitelEmerge
• Release datum26-03-2012
• LabelBakerteam Records [IT]

Tracklist

01. The Darkest Hour
02. C4
03. Don't Know What You Need
04. Emerge
05. We Got The Tragedy
06. To Forget And To Forgive
07. Dancerous
08. Triskelion
09. Fairy Gate
10. The Defending Dreams Battle (Aruna's Gateway)
11. Deep Water
12. DefCon 13
13. Boogeyman

Italianen en power metal, een combinatie die doorgaans uitblinkt in voorspelbaarheid (Rhapsody Of Fire). In het geval van Bejelit ligt dat net even wat anders. Inmiddels toch geen broekies meer (opgericht in 2000) leveren deze mannen met Emerge inmiddels hun vierde langspeler af. Desondanks is dit wel mijn kennismaking met de band. Hoewel de hoofdmoot power metal, zoals gesteld, nauwelijks verrassingen biedt, zijn er toch wel wat elementen op het album te vinden die nadere bestudering rechtvaardigen.

Met het levensgrote risico in het achterhoofd dat ik de eeuwige hoon en/of toorn van collega Linda over mij afroep, ga ik er nog maar eens een gewaagde stelling tegenaan gooien: De muziek van Bejelit doet me af en toe wel denken aan (ouder werk van) het Finse Sonata Arctica. Die vergelijking komt dan toch zeker op het conto van zanger Fabio. Vooral aan het begin van het album kan ik deze gedachte niet uit het hoofd krijgen (het nummer Don't Know What You Need bijvoorbeeld).

De muziek biedt daarnaast ook genoeg andere aanknopingspunten om deze vergelijking verder te weerstaan. Zo is het toetsenwerk veel minder dominant aanwezig, en klinkt Bejelit vooral eigentijdser door de toevoeging van modernere metal(core) elementen. Zo wordt in de vlotte opener The Darkest Hour gespeeld met verschillende zanglijnen, waaronder hardcore achtige zang. Daarnaast komen we regelmatig tempoverspringingen (breakdowns?) tegen in de muziek die niet representatief zijn voor de toch wat behoudende reguliere power metal. Nummer twee C4 begint met een scifi intro en vervormde praatzang (en een lekkere thrashy riff), geenszins voorspelbare kost derhalve.

Daar staan dan toch ook wel weer de nodige clichematige power metal momenten tegenover. Zo lijkt het er op dat Bejelit enigszins met zichzelf en hun muzikale insteek worstelt. Enerzijds bedient de band zich van zeer typische, klassieke power metal (luister maar eens naar het epische Deep Water), anderzijds heb ik de indruk dat de band nadrukkelijk op zoek is naar modernere invloeden om hun muziek een meer bij de tijds aanzicht te geven. Gelukkig voor de luisteraar valt Bejelit daarmee niet in een spagaat, maar weet de band deze tweedeling behoorlijk goed, en zeker niet gekunsteld, te verenigen. Dat levert een album op dat in elk geval meerdere luisterbeurten rechtvaardigt, maar vooral de vraag of en hoe Bejelit zich verder nog gaat ontwikkelen.