Disbelief - The Ground Collapses

• BandDisbelief [DE]
• TitelThe Ground Collapses
• Release datum27-03-2020
• LabelListenable Records [FR]
• Genre Deathmetal, Melodieuze deathmetal

Tracklist

01. The ground collapses
02. Scaring threat
03. The awakening
04. Killing to the last
05. The waiting
06. Colder than ice
07. Soul destructor
08. Insane
09. Hologram for the scum
10. Kill's ending
11. Depth of sorrow

Oei, weer een nieuwe van Disbelief. Dit bedenk ik me met de wetenschap van voorganger The Symbol Of Death in de bagage. Daarover was ik niet onverdeeld positief, om niet te zeggen wat lauw. The Ground Collapses is het elfde album van deze Duitse melodieuze death metal-machine - en opvallend genoeg pas het tweede album sinds 2010.

Disbelief maakt niet de meest spannende of stoere death metal. Melodieus is hun muziek zeker, niet in de zin van catchy, maar wel eenvoudig te volgen. Het Duitse vijftal doet geen rare of opvallende dingen, maar blinkt wel uit in degelijkheid en vakmanschap. Het middentempo wordt (opnieuw) zowat heilig verklaard, groove lijkt de voornaamste aantrekkingskracht te moeten vormen. Het klinkt misschien een beetje raar: qua muzikale insteek middelmaat, qua uitvoering toch gewoon voldoende.

Net als op de voorganger is het gebrek aan variatie - dat geldt zowel voor de zang als de muziek zelf - het grootste struikelblok. Opener en titelnummer begint eigenlijk nog best veelbelovend, met een goede opbouw van intro via beukend midtempo-stuk naar blast-a-like snelheid. Al snel wordt de midtempo groove weer opgepakt, en nog maar nauwelijks losgelaten. Scaring Death is daarna al weer een stuk saaier, zo ken ik Disbelief weer. Het duurt tot Killing To The Last eer ik even opveer: dit is wel een lekker nummer, met net wat meer variatie en iets dat op beleving lijkt. Ook Insane en afsluiter Depth Of Sorrow vind ik nog wel aardig.

Zonder dat ik wil gaan beweren dat Disbelief een slechte band is, krijgt hun muziek maar geen vat op me. Al luisterend naar The Ground Collapses vind ik hun slepende, vaak dreigende of zelfs onheilspellende death metal best lekker weg luisteren. Maar achteraf blijkt dat er maar verdraaid weinig echt blijft hangen. Toch verdienen band en album zeker een voldoende voor de moeite; en voor de vlekkeloze uitvoering.