Burning Witches - The Witch Of The North

• BandBurning Witches [CH]
• TitelThe Witch Of The North
• Release datum28-05-2021
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Winter's Wrath
02. The Witch Of The North
03. Tainted Ritual
04. We Stand As One
05. Flight Of The Valkyries
06. The Circle Of Five
07. Lady Of The Woods
08. Thrall
09. Omen
10. Nine Worlds
11. For Eternity
12. Dragon's Dream
13. Eternal Frost
14. Hall Of The Mountain King [Savatage cover] [Bonus]

Hoewel Burning Witches pas zes jaar bestaat, is het damesgezelschap al toe aan de vierde langspeler. Vanwege corona had de band verder niet veel omhanden, dus dan maar een nieuw album opnemen, zou zomaar de gedachte kunnen zijn geweest. Waarbij het me wel opvalt dat er op geen twee opeenvolgende platen dezelfde bandbezetting te horen is. Ook nu is er weer een wisseling geweest: de in 2018 binnen gehaalde Nederlandse gitariste Sonia Nusselder is al weer vertrokken, in haar plaats beroert Larissa Ernst nu de zes snaren, zodat Zwitserland weer veruit de overhand heeft binnen de band.

Het voorgaande werk van de dames beviel me prima, zodat ik verwacht dat The Witch Of The North me ook weer niet teleur zal stellen. De aanpak is inmiddels bekend: vertrouwde, stoere heavy metal van klassieke snit, met goed in elkaar stekende nummers van technisch onderlegde muzikanten. Op dit album heeft zangeres Laura Guldemond zich voor het eerst optimaal kunnen bezig houden met thematiek en teksten. Zij houdt van albums met samenhang, dus is er voor een duidelijke rode draad gekozen: de Noordse mythologie. Niet echt nieuw of origineel natuurlijk, maar het thema leent zich duidelijk voor stoere, epische metal, en juist dat wordt door Burning Witches optimaal benut.

De band lijkt wat heavier voor de dag te komen ten opzichte van de voorganger(s). De hoofd-riff van titelnummer The Witch Of The North is direct raak, terwijl ook de ritmesectie een lekker stevige ondergrond neerlegt. Dit is vanaf de eerste luisterbeurt meteen mee-headbangen, dit gaat het live erg goed doen verwacht ik. Daarna wordt met Tainted Ritual het gaspedaal even ingetrapt, en uiteraard overtuigt de band ook dan. Alsof de nummers nog niet genoeg zeggingskracht hebben wordt ook nog kwistig gestrooid met gitaarsolo's, die echt de moeite waard zijn. Zoals ik al vaker schreef moet je bij Burning Witches echt niet denken aan 'een damesband', boven al staat dat de muzikanten uitstekend technisch onderlegd zijn, en daarnaast ook nog prima catchy en toch zware heavy metal-nummers kunnen schrijven.

Met veertien nummers en ruim een uur speelduur is het niet te doen het hele album te gaan beschrijven natuurlijk. Ook kan het niet zo zijn dat ik elk van die veertien tracks even geweldig vind. Maar zeker de eerste helft van het album vind ik ijzersterk. We Stand As One en Flight Of The Valkyries passen nog altijd perfect binnen het epische heavy metal-thema, terwijl ik het opzwepende, Judas Priest-achtige The Circle of Five al kende van de single (en de EP) die vorig jaar al verscheen. Het breekpunt, of scharnier, van het album volgt met Lady Of The Woods. Dit is 'de verplichte ballade van het album' en daarmee stort voor mij alle opgebouwde epiek, bombast en sfeer behoorlijk in. Nee, het is echt geen slechte ballad, maar ik hou er niet van om midden in een opgebouwde, opzwepende sfeer met zo'n domper geconfronteerd te worden.

Opvallend genoeg verdwijnen na deze 'break' de epische songtitels, en worden we vanaf Thrall getrakteerd op de meer klassieke heavy metal-stijl zoals Burning Witches die op voorgaande albums liet horen. Niet per se slechter, maar gewoon anders dan de eerste helft van het album. Want met nummers als Nine Worlds, For Eternity en Dragon's Dream is echt niks mis - sterker nog, ik zou ze stuk voor stuk graag horen tijdens een optreden - maar ze missen in mijn beleving die Scandinavische feel die de eerste paar nummers zo kenmerkten. Is dit een bewuste keuze geweest, of heeft het gewoon zo uitgepakt?

Als allerlaatste is de band ook de gewoonte trouw gebleven om af te sluiten met een cover. Deze keer is dat een van mijn favoriete nummers van een van mijn favoriete bands: Hall Of The Mountain King van Savatage. Daar was ik dus een beetje huiverig voor, maar de cover blijkt prima uit te pakken. Mede met dank aan de uitstekende vocale prestatie van Laura kan ik hier goed naar luisteren. Weliswaar blijft het origineel op eenzame hoogte staan, maar dat is helemaal niet erg. Deze versie mag er absoluut wezen!

Ik kan niet anders dan concluderen dat Burning Witches vooruitgang heeft geboekt ten opzichte van vorige releases. Ze hebben hun geluid wat gemoderniseerd, en uitgebreid met wat steviger elementen. Eigenlijk is hier nog altijd sprake van een relatief jonge band, die 'pas' zes jaar bezig is. In die periode zijn ze al verdomd actief geweest, en ik vind het interessant dat ik dat hele proces mee heb beluisterd. Van vermeend Judas Priest-kloon tot een krachtige band die geheel op eigen kracht volledig overtuigt. Ik mag hier echt heel graag naar luisteren!