Eradicator - The Paradox

• BandEradicator [DE]
• TitelThe Paradox
• Release datum20-09-2024
• LabelMetalville [DE]
• PromotorThe Rock Online [NL]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Beyond The Shadow’s Void
02. Drawn In Chaos
03. When The Shooting Begins
04. Kill Clouds
05. The Paradox
06. Hell Smiles Back
07. The Eleventh Hour (Ramble On)
08. Perpetual Sacrifice
09. Fake Dealer
10. Debris Of Demise

Duitse thrash metal, al decennia lang een onverwoestbare combinatie. Naast schlagers, bierfeesten en het in de allerlaatste minuut winnen van een voetbalwedstrijd is dat nou eenmaal een van die dingen waar onze Oosterburen onverklaarbaar goed in zijn. De liefhebber vaart er wel bij, dit genre is er immers nooit ten onder gegaan. Eradicator is een prima exponent, en presenteert met The Paradox de zesde langspeler in het inmiddels twintigjarige bestaan.

The Paradox ademt van A tot Z de klassieke thrash-aanpak. Albumopener Beyond The Shadow’s Void begint ingetogen, tot de overgang naar krachtige riffs in het middentempo. Het ontpopt zich tot een lekker opzwepend thrash-nummer, voorzien van zowel power als melodie - inderdaad, zoals het hoort. Vooral de gelaagdheid van het gitaarwerk ervaar ik als serieuze meerwaarde. Het navolgende Drawn In Chaos laat de andere kant van thrash horen: uptempo, meer agressie - vooral in de zang - en de specifieke rol voor de ritmesectie. De combinatie van zang en gitaar in met name de refreinen moet voor de pakkendheid zorgen.

When The Shooting Begins gaat lekker fel van start, waarbij ook het tempo er goed in zit. Afgewisseld met bruggen en refreinen in het middentempo vind ik deze track wel een crossover-vibe hebben; inclusief meebrul-stukken. Ook titeltrack The Paradox is een mix van mid-tempo couplet-delen en snellere refreinen. De riffs hebben een heerlijke crunch, en zijn direct en strak, de zangstijl is zoals constant behoorlijk gemeen. Verder heeft het nummer een lekker break, en wordt het Megadeth-iaans volgepropt met korte gitaarsolo's.

Gaandeweg het album wordt me wel duidelijk dat Eradicator niet voor de simpelste rechttoe rechtaan thrash-weg kiest. Ook nummers als Hell Smiles Back en The Eleventh Hour (Ramble On) laten de nodige vermakelijke variatie horen. Nooit alleen maar mid- of juist up-tempo, een opzwepende ritmesectie met bij vlagen frivool swingende fragmenten, en die heerlijk agressieve zang die zo goed bij wat bozige thrash past. Het gitaarwerk laat niet alleen de al genoemde straffe riffs horen, maar produceert ook melodieuze leads, adequate solo's, en zelfs een verrassend Oosters lijntje (afsluiter Debris Of Demise).

Thrash kent tegenwoordige meerder gezichten, en Eradicator doet z'n best om er diverse te verkennen. Niet doorsnee dus, en daarmee uitermate onderhoudend, of zelfs vermakelijk!