Cold Body Radiation - The Great White Emptiness
- Cold Body Radiation [NL]
- The Great White Emptiness
- 2010
- Dusktone [IT]
Tracklist
Emission
Loss
White Light
Silver
Radiance
Nothing
Endless Purity
The Great White Emptiness
Binnen de black metal wordt de laatste jaren heel wat geëxperimenteerd. Om diverse daarvan afgeleide muziekstromingen en mengvormen te benoemen worden dan ook de meest uiteenlopende termen bedacht en/of gevonden om de muziek te omschrijven. De term post black metal kan ik nog wel in die context plaatsen, maar ik heb echt moeten opzoeken wat men zou kunnen bedoelen met de term shoegaze. Dat is namelijk de benaming voor de muziek die (onder anderen) Cold Body Radiation meekrijgt. Aangezien ik zelf geen enkel idee bij die term heb ga ik die ook niet bezigen, hoewel het label de band dus wel als zodanig typeert. Wellicht weten kenners er vervolgens wel raad mee. Het betreft hier een, naar ik vermoed, eenmansproject uit ons eigen Nederland, waarover verdere informatie redelijk schaars is. Daarnaast vermoed ik dan ook, dat The Great White Emptiness het debuutalbum van dit project is, er is geen spoor van enig ander materiaal te vinden.
Het openingsduo Emission en Loss geven al gelijk prijs waar het bij dit project om lijkt te draaien. Na het dromerig klinkende, instrumentale Emission lijkt Loss de meest onwaarschijnlijke tegenpool. Grof, overstuurd gitaarwerk, heftige (waarschijnlijk geprogrammeerde) drums en zo goed als onverstaanbare black metal screams vormen dit nummer. Het contrast tussen deze twee schijnbare uitersten typeert Cold Body Radiation, vaak ook binnen hetzelfde nummer, zoals bijvoorbeeld in track drie White Light. Ingetogen, zweverige muziek wordt, soms zelfs zeer abrupt, afgewisseld met harde metal stukken. Daarbij valt verder op dat de rustige passages ook qua geluid heel clean en verzorgd klinken, terwijl wanneer het er wat ruiger aan toe gaat de muziek een stuk minder goed geproduceerd overkomt. Misschien is dit een bewuste keuze om het contrast te benadrukken.
Naarmate de cd vordert worden de echt snelle naar black metal refererende stukken wel steeds schaarser. In de laatste tracks ligt het tempo voornamelijk laag en de nadruk op de meer sferische kant van Cold Body Radiation. Het gebrek aan contrast dat hiervan het gevolg is neemt wel een stuk van de spanning van dit album weg. Enerzijds doordat de meer zweverige, dromerige kant nu de overhand krijgt is het enigszins lastig om de aandacht tot het laatst vast te houden, anderzijds komt dit misschien ook doordat je het trucje na een paar nummers wel kent. Het album dreigt daarmee als de spreekwoordelijke nachtkaars uit te doven. Ik geef eerlijk toe dat ik mijzelf niet reken tot uitgesproken liefhebber van dit genre, het blijft echter wel intrigerende muziek en ik wilde dit album dan ook zeker een kans geven. Maar mogelijk is dit genre gewoon niet aan mij besteed.