Accept - Restless And Live

• BandAccept [DE]
• TitelRestless And Live
• Release datum13-01-2017
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Hardrock, Heavy / power metal

Tracklist

CD 1
01. Stampede
02. Stalingrad
03. Hellfire
04. London Leatherboys
05. Living For Tonite
06. 200 Years
07. Demons Night
08. Dying Breed
09. Final Journey
10. From The Ashes We Rise
11. Losers And Winners
12. No Shelter
13. Shadow Soldiers
14. Midnight Mover
CD 2
15. Starlight
16. Restless And Wild
17. Son Of A Bitch
18. Pandemic
19. Dark Side Of My Heart
20. The Curse
21. Flash Rockin Man
22. Bulletproof
23. Fall Of The Empire
24. Fast As A Shark
25. Metal Heart
26. Teutonic Terror
27. Balls To The Wall
DVD/Blu-ray
01. Stampede
02. Stalingrad
03. London Leatherboys
04. Restless and Wild
05. Dying Breed
06. Final Journey
07. Shadow Soldiers
08. Losers and Winners
09. 200 Years
10. Midnight Mover
11. No Shelter
12. Princess of the Dawn
13. Dark Side of My Heart
14. Pandemic
15. Fast as a Shark
16. Metal Heart
17. Teutonic Terror
18. Balls to the Wall

Nadat recentelijk voormalig frontman Udo Dirkschneider al een live-album met Accept-klassiekers op de mensheid los liet, is het nu de beurt aan de band zelf. Op 13 januari verschijnt Restless And Live, dat in verschillende formaten en combinaties (DVD/Blu-ray/2CD, digitaal, earbook) zal worden aangeboden. De subtitel luidt Blind Rage - Live in Europe 2015. Dat verraadt dat we niet alleen oude nummers te horen krijgen, maar ook recent materiaal; Blind Rage was het laatste studio-album van Accept uit 2014. Deze registratie is opgenomen tijdens het Duitse Bang Your Head Festival van 2015. De titel van deze package hint weliswaar naar het klassieke album Restless And Wild uit 1982, maar dat is niet meer dan een woordspeling. Het is niet zo dat dat album specifiek voor het voetlicht wordt gebracht of zo.

Voor de verandering hebben we deze promo nu eens niet alleen in de audio-versie gekregen (2CD), maar ook met beeld (DVD). Dus behalve dat de maar liefst 27 nummers (2CD) te beluisteren zijn is een groot gedeelte van de show met alles er op en er aan te zien (18 tracks op DVD of Blu-ray). Direct vanaf de opzwepende opener Stampede - tevens de opener van het laatste studio-album - is het voor de liefhebber direct genieten van deze fraaie bloemlezing uit de lange Accept-carrière. Vanaf de vroegste albums van begin jaren '80 tot de albums die de band de laatste jaren uitbracht met Mark Tornillo, er komt echt van alles voorbij. Waarbij het opvalt hoe goed deze zanger bij Accept past met z'n typische, snerpende stemgeluid; het is bijna Udo 2.0.

Er wordt nogal eens gezeikt over het ontbreken van dit of dat nummer, daar kan ik me hier vrij weinig bij voorstellen. Hooguit kan ik me bedenken dat er nog een oudje de voorkeur had kunnen krijgen boven een recenter nummer. Zo had bijvoorbeeld Shadow Soldiers (van Stalingrad uit 2012) best weggelaten mogen worden wat mij betreft; ik vind het geen sterk nummer, en het valt ook wat in het niet ten opzichte van de krachtiger nummers die deze track omringen. Tegelijkertijd mag Accept natuurlijk best laten horen dat het niet alleen op het verleden wil teren.

Ik vind het persoonlijk wel prettig dat het concert op oudschoolse wijze gefilmd is. Geen moderne, flitsende, clip-achtige registratie, maar gewoon een rustige cameravoering. Wel van alle kanten, inclusief publiek-shots, en de focus op datgene dat op dat moment van belang is. De snarengeselaars krijgen op gezette tijden hun spotlicht (Final Journey), net als de drummer, zodat we niet constant naar de zanger hoeven zitten te kijken. Sowieso zijn de bandleden lekker beweeglijk, en een wel heel uitgebreide lichtshow (en gaandeweg de show natuurlijk ook de nodige bommen en granaten) doet de rest. Op de momenten dat de muzikanten aan de microfoon gekluisterd staan voor de verplichte ooh ooh ooh's gaan de camera's direct naar het publiek, om de enthousiaste vuisten in de lucht en het meebrullen te registreren.

Tot aan de (voorspelbare) afsluiter Balls To The Walls is het genieten van een weliswaar weinig verrassende, maar uitermate solide show. Accept anno 2016 is de spreekwoordelijke geoliede machine, die zich geen grote fouten veroorlooft. Natuurlijk is het optreden nauwelijks verrassend, maar juist het wat oubollige karakter van een bands als Accept vind ik de grootste charme. Zoals ik ook al in mijn bespreking van Blind Rage schreef: hier hoeft Accept zich niet voor te schamen; deze band kan nog wel even mee. En dat is maar goed ook, want er schijnt komende zomer weer een nieuw album aan te komen. Tot dan moeten we het nog even doen met Restless And Live. Ook geen straf toch!