An Autumn For Crippled Children - The Long Goodbye

• BandAn Autumn For Crippled Children [NL]
• TitelThe Long Goodbye
• Release datum23-02-2015
• LabelWicker Man Recordings [CN]

Tracklist

01. The Long Goodbye
02. Converging Towards the Light
03. A New Form of Stillness
04. Only Skin
05. When Night Leaves Again
06. She’s Drawning Mountains
07. Endless Skies
08. Gleam
09. The Sleep of Rust

Blackgaze is happening. Bands als Deafheaven, Lifelover en Alcest die gretig black metal laten copuleren met elementen uit shoegaze, new wave en dream pop weten de laatste tijd wat gemakkelijker een breder publiek aan te spreken dan het gebruikelijke langharige tuig. An Autumn For Crippled Children tapt uit hetzelfde vaatje maar is in niets te vergelijken met voornoemde acts.

Deze mysterieuze Friese driemansact verscheen in 2008 ten tonele en stortte sindsdien een viertal albums vol door erg en been gaand hartenzeer over ons uit. Ook The Long Goodbye borduurt voort op datgene waar het trio goed in is. Het scheppen van een dromerig kader vol melancholische mijmeringen. Ondanks de black metalfundamenten is het zelden agressief of bijtend te noemen. Het geluid is weliswaar metal maar de inhoud is al het andere. Het levert een interessante cohesie op.

The Long Goodbye bestaat uit negen korte songs in een genre dat doorgaans uitlokt tot het zich vergrijpen aan uitgesponnen exercities waarbij de structuur van een compositie van ondergeschikt belang is. Ook The Long Goodbye is met een beetje fantasie te duiden als een lange aaneenschakeling van melancholische klanken dat is opgedeeld in negen hoofdstukken. De tracks ademen allemaal diezelfde herfstige sfeer. En er staan wat prachtige momenten op.

Het titelnummer is direct een visitekaartje met zijn zagende gitaarpartijen die klinken alsof ze zijn opgenomen in een waterkoude regenbui. De onderliggende melodieën slepen je onmiddellijk mee in de kolkende poel van depressie en verdriet. Mooi gedoseerde toetsenpartijen en sfeerstukken kleden de compositie verder af. Het doomy Only Skin start met een krakend synthloopje dat zo uit de jaren 80 is weggelopen en ontspint zich tot een mini doom-epos waar Katatonia alleen nog maar van kan dromen. Groots en overweldigend ondanks dat het allemaal erg compact blijft. De intense vocalen van voorganger MCHL achtervolgen je als een gefrustreerde, achtergebleven geest in een verlaten en vermolmd huis.

An Autumn For Crippled Children levert met The Long Goodbye een prachtig werkje af dat qua sfeer enorm krachtig en intens is. De dromerige sound doet zelfs de meest tropische weersomstandigheden in het hoofd verwanderen tot een kil en dor herfstlandschap. Dan doen zaken als structuur en of een compositie wel een kop en staart hebben er niet meer toe. The Long Goodbye dient in zijn geheel ondergaan te worden en dat garandeert een relatief korte maar wonderschone trip.