Body Count - Bloodlust

• BandBody Count [US]
• TitelBloodlust
• Release datum31-03-2017
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Rap / Funkmetal

Tracklist

01. Civil War
02. The Ski Mask Way
03. This Is Why We Ride
04. All Love Is Lost
05. Raining In Blood / Postmortem (Slayer cover)
06. God, Please Believe Me
07. Walk With Me...
08. Here I Go Again
09. No Lives Matter
10. Bloodlust
11. Black Hoodie

Goh Body Count, dat is nog eens een verrassing om deze voor mijn neus te krijgen. Na de albums Bodycount (1992) en Born Dead (1994) had ik er eigenlijk alweer genoeg van. Laat staan dat ik uberhaupt wist dat er nog vervolgalbums Violent Deimse: The Last Day's (1997) Murder 4 Hire (2006) en Manslaughter (2014) waren uitgekomen. En op 31 maart is dus het nieuwste werk van Ice-T en de zijnen uitgekomen: Bloodlust.

Rond het begin van de jaren '90 heerste er een hele grote gang-rivaliteit in de Verenigde Staten, dit werkte ook door in de muziek. Eind jaren '80 waren er bijvoorbeeld al Run DMC en Aerosmith (met Walk This Way) en zo ook de hardere kant van de rap en metal-mix van het rond 1990 opgerichte Body Count.

Er is zo te horen en te lezen veel aandacht besteed aan Bloodlust. Voorbeeld hiervan is dat er nogal wat leuke gastbijdrages op de schijf staan. Dave Mustaine speelt mee op Civil War, Max Cavalera op All Love Is Lost, Randy Blythe op Walk With Me, en dan krijgen we ook nog een old skool cover van Slayer's Raining Blood / Postmortem voorgeschoteld.

Body Count zou echter Body Count niet zijn als het niet weer over politieke en rassenkwesties gaat. Dit komt gelijk al bij opener Civil War terug, en is echt een opbouwende voorloop van het gehele album. En dat meneer Mustaine een riedeltje mee doet, is duidelijk terug te horen in de solo's, wat een geweldenaar blijft dat toch ook.

Waar de heer Ice-T een enorme goeie timing heeft in zijn carrière, valt me dat nu ook weer op bij het uitbrengen van Bloodlust: Hardcore rap-metal op hoog niveau terug op de kaart brengen. En uiteraard lijkt Amerika weer af te zakken naar de jaren '80 en komt deze schijf dus mooi op tijd uit, ondanks dat deze review later dan de release-datum geschreven wordt.