Borknagar - True North

• BandBorknagar [NO]
• TitelTrue North
• Release datum27-09-2019
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Folk / Pagan / Vikingmetal, Progrock / metal

Tracklist

01. Thunderous
02. Up North
03. The Fire That Burns
04. Lights
05. Wild Father's Heart
06. Mount Rapture
07. Into The White
08. Tidal
09. Voices

Het Noorse Borknagar tracht zich - met succes overigens! - al jaren te ontworstelen aan het pure viking / black-juk. Voorzien van een proggy touch door middel van inventief toetsenwerk en meerstemmige zang (met de nadruk op steeds meer clean) laten de composities weliswaar steeds meer epiek horen, maar ook toegankelijkheid door een minder black-gerichte invulling.

Eigenlijk is deze band inmiddels eerder te beschouwen als een project dan als band, want de muzikanten en hun rolverdeling rond opperhoofd Øystein G. Brun wisselen de laatste jaren zo'n beetje per album. Hoewel, het trio Brun, Nedland en Vortex vormen een stabiele basis, en zorgen voor de composities, dus uiteindelijk verandert ook weer niet zo veel. Hooguit kan het vertrek van vocalist Vintersorg een aderlating genoemd worden. Op hun tiende album (het akoestische tussendoortje Origin uit 2006 even niet meegerekend) True North gaat Borknagar dan ook 'gewoon' door waar ze al jaren mee bezig zijn.

Eigenlijk zijn tijdens de eerste twee tracks al het beste de verschillende muzikale invalshoeken die Borknagar verenigt te vatten. De lange opener Thunderous is inderdaad een donderende binnenkomer, waarin zowel ruimte is voor de oudere metal-invloeden als blastbeats, tremolo-riffs en woeste screams, als ook de latere invloeden als gelaagde toetsen- en zangpartijen. In tekstueel opzicht wordt nog altijd de natuur bezongen, zodat de link met de oorspronkelijke folk / viking / black metal-roots gehandhaafd blijft. Daar tussen door wordt handig gegoocheld met melodieuze elementen.

Up North laat daarna in optima forma de "andere kant" van deze band horen. Dit nummer doet me eerder denken aan vroege jaren '70 progrock a la Deep Purple of Uriah Heep (het Hammond-orgel!) dan aan een (extreme) metalband. Zelfs voor Borknagar-begrippen is dit denk ik best experimenteel; maar wat pakt het goed uit! Ik vind dit echt een heerlijk nummer. Zou je niet weten dat het van Borknagar is zou je het echt in een hele andere tijdgeest plaatsen. Daarnaast valt hier ook op dat het gemis van Vintersorg wel meevalt, Vortex en Nedland krijgen wat meer ruimte en vullen de gelaagde zangpartijen prima in wat mij betreft.

Hierna laat de band op The Fire That Burns beide aspecten schijnbaar moeiteloos samensmelten. Woeste uithalen gaan hand in hand met melodieuze fragmenten, koortjes en enorm sfeervol toetsenwerk, een combinatie die garant staat voor heuse epiek. Op die momenten flirt de band misschien net iets te veel met kitscherige cheesyness, maar dankzij de ruigere aspecten en de onverbiddelijke kwaliteit van het gebodene komt de band er wat mij betreft mee weg. Zelfs in het ingetogen, maar zeer aangrijpende Wild Father’s Heart (naar aanleiding van het overlijden van Øystein's vader) overtuigt de band.

Hoewel na de eerste drie, vier tracks de grootste verrassing er wel af is - de tweede helft van het album kent wat mij betreft geen echte uitschieters meer, de verschillende tracks zijn simpelweg stuk voor stuk even fraai - vind ik True North een heerlijk album. Als ik het in een woord zou moeten omschrijven, dan kom ik tot "rijk". Een veelvoud aan invalshoeken en invloeden die samensmelten tot een eigen, misschien wel uniek geluid, vol van smaak en voorzien van sfeerverhogende liflafjes. Ik denk dat True North mijn eindejaarslijst wel gaat halen.