Church Of Void - Church Of Void

• BandChurch Of Void [FI]
• TitelChurch Of Void
• Release datum15-09-2017
• LabelArgonauta Records [IT]
• PromotorNeeCee Agency [IT]
• Genre Dark rock / metal, Doommetal

Tracklist

01. Prelude
02. Passing The Watchtower
03. Harlot's Dream
04. Moonstone
05. Lovecraft
06. Beast Within
07. World Eater

Met Dead Rising presenteerde het Finse Church Of Void zich in augustus 2013 aan het publiek. Dat album liet vooral horen dat de band niet voor een gat te vangen was, en een breed spectrum aan muzikale invalshoeken liet horen. De opvolger heeft een paar jaar op zich laten wachten - het bedenken van de albumtitel Church Of Void kan niet veel tijd in beslag hebben genomen - dus ik ben inmiddels benieuwd hoe de band anno 2017 voor de dag komt.

Nog altijd presenteert Church Of Void zich als een doomband, en nog altijd blijf ik dan beweren dat de muziek van de band veel meer behelst dan dat. Want ik vind dat er naast de doom en epische heavy metal - naast wat gothic invloeden - ook nog steeds een koppige punk / rock'n'roll houding in de verder behoorlijk sfeervolle muziek waarneembaar is. Weliswaar een stuk minder dan voorheen, maar nog altijd hoorbaar en herkenbaar wat mij betreft. Uptempo doom klinkt nog altijd wat tegenstrijdig, maar toch dekt deze vlag de lading grotendeels.

Een prettig duistere sfeer en wat gotische dramatiek zijn nog altijd in voldoende mate aanwezig, en vormen de hoofdmoot op Church Of Void. Want uiteraard weet Church Of Void nog altijd goed raad met stroperige, zware riffs, diepe baslijnen en herhalend voortslepende melodieën. Getuige bijvoorbeeld de machtige afsluiter World Eater (met ook wat Oosterse mystiek en psychedelica) maar ook Beast Within daarvoor is een heerlijk doomend monster.

Passing The Watchtower en Harlot’s Dream laten wat meer uptempo metal horen, terwijl de prachtige compositie Moonstone juist voornamelijk ingetogen is. Lovecraft is dan juist weer een beetje gothic / darkrock; met een zeer fraaie opbouw trouwens. Zo is er dus voor bijna elk wat wils op duister muziekgebied, tegelijkertijd ontstaat zo een album dat zeker coherent klinkt, maar evengoed een breed palet aan invloeden voorbij laat komen.

Misschien dat niet iedereen zich daar toe voelt aangetrokken, maar ik vind de breedheid van de invalshoeken een absoluut pluspunt. Church Of Void kiest daarmee z'n eigen pad, en zonder in extremen te geraken heeft de band zo toch z'n eigen smoel. Met een karakteristieke zangstem als rode draad waarschijnlijk. Ten tijde van het vorige album kon Church Of Void mij nog niet overtuigen, maar inmiddels is dat wel gelukt. Zo laat ik graag mijn ongelijk bewezen worden!