Cult Of Occult - Anti Life

• BandCult Of Occult [FR]
• TitelAnti Life
• Release datum01-06-2018
• LabelMusic Fear Satan [FR]
• Genre Doommetal, Sludgemetal

Tracklist

01. AL
02. NI
03. TF
04. IE

Het Franse doom/sludge/drone/herrie-gezelschap Cult Of Occult heb ik vanaf het prille begin gevolgd. De eerste releases bevielen me prima, maar met het drone-remix-album RMXFRMHLL uit 2015 raakte de band bij mij een beetje uit beeld. Waarom of hoe ik Five Degrees of Insanity (ook uit 2015) niet besproken of gemist heb weet ik nu niet meer, maar ik ben vastbesloten om met het vorige maand verschenen album Anti Life de draad weer op te pakken.

Trek je van de schijnbaar warrige tracklist niks aan. Lees vanaf linksboven recht naar beneden, en herhaal dat aan de rechterkant, dan heb je gewoon de albumtitel Anti Life. Dat is kort door de bocht ook de houding die de band lijkt aan te nemen: weliswaar doeltreffend maar op het eerste gehoor behoorlijk nihilistisch doet Cult Of Occult z'n ding. Uit de muziek die dit Franse gezelschap voortbrengt is werkelijk geen sprankje positiviteit te peuren. Beter beluister je het album dus als één geheel; aparte songs of titels lijken er niet toe te doen.

Vier lang(zam)e tracks (elk tussen de twaalf en vijftien minuten) zwoegen en sleuren voorbij, met een hoofdrol voor tergend trage riffs. Nou ja, riffs, de klanken die voortkomen uit de aanslagen van de snaren verdienen die naam eigenlijk niet eens, en zijn over het algemeen eigenlijk niet meer dan uitwaaierend al dan niet overstuurd gegalm. Dat krijgt dan gezelschap van zo mogelijk nog tragere - of misschien moet ik zegen spaarzaam aanwezige - trommelslagen, maar dan wel weer een nadrukkelijk zwaar ronkende bas, en niet te vergeten vaag klinkend gerochel, gefluister, gerasp en geschreeuw; daarmee bedoel ik inderdaad de 'zang'.

Zo wordt alles in het werk gesteld om maar zo duister, onheilspellend, misantropisch voor de dag te komen. Het gitaarwerk is zo laag gestemd dat men net zo goed met twee of drie bassisten had kunnen spelen; bij wijze van spreken. De bedoeling is uiteraard dat de smerigheid er langs alle kanten van af druipt, daar is Cult Of Occult wat mij betreft prima in geslaagd. De uitermate depressieve, wanhopige teksten worden wat mij betreft uitstekend weerspiegeld door de al even desolaat klinkende muziek.

Het wordt voor mijzelf dus hoog tijd om een inhaalslag te gaan maken en het werk van Cult Of Occult van de afgelopen paar jaar alsnog tot mij te nemen. Liefhebbers van doomende en dronende sludge raad ik hetzelfde aan!