Demolizer - Thrashmageddon

• BandDemolizer [DK]
• TitelThrashmageddon
• Release datum11-09-2020
• LabelMighty Music [DK]
• PromotorTarget Group [DK]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Copenhagen Burning
02. Cancer In The Brain
03. NTC
04. Bloodshot Eyes
05. Gore
06. Until The Day I Die
07. Lost In Torment
08. Built On Slavery
09. MSW

Demolizer uit Kopenhagen, Denemarken is actief sinds 2018, maar bestond al vanaf 2014 onder de naam Radtskaffen. Als Demolizer werd in 2018 een eerste EP uitgebracht: Ghoul, waarna een jaar later de finale werd bereikt van de Deense Wacken Metal Battle. Daarna toerde de band nog door Rusland en Denemarken, en werd de voltooiing bereikt van het debuutalbum Thrashmageddon. Het album werd opgenomen, gemixt en gemasterd in Ballade Studios door Lasse Ballade.

In de basis speelt Demolizer hartverscheurende, keiharde en ongefilterde thrash metal waarbij je je tanden opraapt met verpletterde vingers nadat je de pit nauwelijks hebt overleefd. In hun eigen woorden is Demolizer de manifestatie van een grote, boze middelvinger die naar het establishment wijst en je de hardste, snelste en thrashiest thrash metal geeft waarvan je ooit zou kunnen dromen! Als je van Slayer, Exodus en / of Municipal Waste houdt, dan zul je deze jongens geweldig vinden.

In mijn beleving speelt Demolizer lekkere felle old school thrash, die inderdaad wel past in de stijl van genoemde voorbeelden. Een hint naar hardcore / crossover is zeker aanwezig (het korte Gore!) denk daarbij vooral aan de shouts die voor de nodige vocale variatie zorgen. Toch is het niet alleen maar snelheid en agressie dat de klok slaat. Bijvoorbeeld het intro, zeg maar de eerste anderhalve minuut van opener Copenhagen Burning, en daarna ook Cancer In The Brain (vanaf twee minuten) laten horen dat de Denen ook raad weten met tragere, bijna dreigende en groovende passages.

De nummers zijn behoorlijk gitaar / riff-gericht, maar bevatten ook pakkende hooks en catchy passages, zoals Bloodshot Eyes bijvoorbeeld laat horen. Zelfs een ballad-achtige aanpak wordt niet geschuwd, getuige Until The Day I Die. Hier valt wel op hoe beperkt de vocale voordracht van frontman Ben Radtleff is; dit is geen onverdeeld succes wat mij betreft. Built On Slavery vind ik dan wel weer een lekker nummer, met de nodige afwisseling. Ook afsluiter MSW doet het goed als lekkere vlotte uitsmijter.

Dit jonge Deense viertal zal met hun muziek geen Thrashmageddon gaan veroorzaken. Liefhebbers van pretentieloze old school thrash gaan hier zeker plezier aan beleven, ik kan hier zelf ook met plezier naar luisteren, maar heel bijzonder is het allemaal niet. Voor dit soort muziek is het gemiddelde cijfer zeven zo'n beetje uitgevonden.