Djevel - Naa Skrider Natten Sort

• BandDjevel [NO]
• TitelNaa Skrider Natten Sort
• Release datum23-11-2022
• LabelAftermath Music [NO]
• PromotorAgainst PR [PT]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Naar taaken tetner
02. Kronet av en væpnet haand
03. Naa skrider natten sort
04. Mitt tempel av stjerner og brennende maaner
05. I daudens dimme natt
06. Afgrundsferd
07. Her visner hver en krans

Eerder schreef ik al dat het Noorse black metal-gezelschap Djevel een band is die per album maar beter lijkt te worden. Dat daar geen eind aan zou komen, had ik nooit gedacht. Maar Naa Skrider Natten Sort is een album waarin de huidige bezetting van Djevel zichzelf overtreft.

Het gegeven dat Djevel Noorse Grammy's wint, geeft vast al aan dat we hier niet te maken hebben met de meest extreme variant van black metal. Sterker nog, Naa Skrider Natten Sort is een hele rustgevende nachtelijke trip geworden. Ondanks de overdonderende trommelslagen en het indringende riffwerk. Het zit hem in de meeslepende riffs en het bijbehorende staccato krijs- en zangwerk dat afgewisseld wordt met melancholisch klinkende tokkels en andere geluiden waardoor een ijzige kalmte lijkt neer te dalen over het krachtige geweld. En wat een productie ook. Het knalt en het spettert zonder dat het gecomprimeerd klinkt. Daardoor is het geluid ook gaan leven.

Het album is het tweede deel uit een trilogie dat zich mag laten vertalen als een ode aan de nacht. De loom opgebouwde nummers maken een auditieve vertaling van een voetreis door besneeuwde bossen, langs bevroren meren en in nevels gehulde berghellingen. Met bezwerende koorgezangen die je als bosgeesten met onduidelijke bedoelingen begeleiden. Slechts af en toe gaat het tempo om hoog maar ook dan worden met slepende melodieën die als mistdekens over de onrust gedrapeerd zijn, de contemplatieve rust bewaard.

Hoogdravende experimenten hoef je niet te verwachten. Djevel blijft stilistisch hangen in niet al te moeilijke zwartmetalen motieven die zich diep geworteld weten in de beruchte negentiger jaren. Maar er mag diep gebogen worden voor de inventieve wijze waarop dit allemaal is uitgewerkt en de machtige sfeer die ermee opgeroepen wordt. Djevel raakt hiermee in kwalitatieve zin aan gelijkaardige albums als Bergtatt en Aspera Hiems Symfonia.

Ik hoor u denken: "die gast loopt wel erg hard van stapel." Maar niets is minder waar, ik ben oprecht onder de indruk van de wijze waarop Djevel zich van het relatief saaie Dødssanger uit 2011 in zeven albums heeft ontwikkeld tot het magistrale werkstuk dat nu op de mat plofte. De lat voor het sluitstuk van deze driedelige nachtmis kan niet hoger gelegd worden.