Epitaph - Claws

• BandEpitaph [IT]
• TitelClaws
• Release datum22-09-2017
• LabelHigh Roller Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Gossamer Claws
02. Waco The King
03. Sizigia
04. Wicked Lady
05. Declaration Of Woe

De Italiaanse Epitaph? Nooit van gehoord. Het blijkt een band die in eerste instantie een kort bestaan kende vanaf 1987 tot vermoedelijk ergens halverwege de jaren '90. In die periode werden slechts aan handjevol demo's uitgebracht. In 2012 kwam de band weer bij elkaar, in 2014 gevolgd door het eerste album met de toepasselijke titel Crawling Out of the Crypt. Daarvan is eind september een opvolger verschenen, Claws, zodat ik eindelijk eens kan kennis maken met deze Italianen. Het genoemde eerste album bestond nog voornamelijk uit een verzameling van oud(er) materiaal, maar Claws is echt een splinternieuw album van de huidige bezetting.

Hoe nieuw ook, op Claws horen we toch vooral een voor metal-begrippen klassieke muziekstijl: doom metal a la Black Sabbath. Lekker trage en logge muziek, veel riffs, een heerlijk donkere sfeer, maar weinig originaliteit. Hoewel, Italianen en doom, daar hoort natuurlijk wel een portie horror bij. De sfeer die hier wordt neergezet is dan ook een vrij typische. Met name dankzij de aparte vocale voordracht horen we hier het gevoel voor theater en de dramatiek die zo past bij Italiaanse epische of doom metal. Gelukkig is dat dan weer wel een stijl die mij ligt.

Dat blijkt ook voor Epitaph te gelden. De lange composities boeien me vrijwel constant, met dank aan de genoemde 'zang', de hoeveelheid riffs en de afwisseling in ritme en tempo die de nummers te bieden hebben. Ik heb de naam van de grootmeesters van deze stijl al laten vallen; Epitaph blijkt wel heel erg schatplichtig aan Black Sabbath, en dan vooral de (korte) Dio-periode. Dat is hier niet erg, want Epitaph klinkt niet als een kopie, en geeft een eigen draai aan deze duistere metal-insteek. Met één uitzondering: tijdens Sizgia moet ik wel heel erg aan Heaven And Hell (het nummer) denken. Zoals dit nummer klinkt, dat kan bijna geen toeval zijn. Dat blijkt even later des te meer, wanneer met Wicked Lady wordt gepoogd om het nummer Black Sabbath te kopiëren.

Ik vergeef het dit Italiaanse kwartet graag, want met Claws bezorgen ze me evengoed een dikke veertig minuten aan luisterplezier, en en passant ook een fijne 'trip through memory lane'. Eigenlijk is dit gewoon een schoolvoorbeeld van hoe klassieke epische doom metal gespeeld hoort te worden. Ik hoor het in elk geval graag!