Exit Eden - Rhapsodies in Black

• BandExit Eden [US]
• TitelRhapsodies in Black
• Release datum04-08-2017
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Symfonische metal

Tracklist

01. Question Of Time
02. Unfaithful
03. Incomplete
04. Impossible
05. Frozen
06. Heaven
07. Firework
08. Skyfall
09. Total Eclipse
10. Paparazzi
11. Fade To Grey

Voor wat jaren terug was daar Northern Kings. Een delegatie van Finse metal-frontmannen die jaren 80/90 nummers coverden in een symphonic metal jasje. Het vrouwelijke antwoord hierop is Exit Eden. Hetzij met een wat moderner repertoire, bestaande uit popsongs van artiesten die je nou niet meteen voorstelt als inspiratie voor een metal cover, zoals Katy Perry, Rihanna, Lady Gaga en dergelijke.

Maar als die nummers dan worden vertolkt door dijken-van-stemmen als van ons aller bekende Amanda Somerville en Clementine Delauny (ex-Serenity, Visions of Atantis), kan er toch iets heel interessants uit komen. De andere twee dames in deze line-up, Anna Brunner en Marina La Torraca zijn mij helaas niet bekend, maar ik heb zo het idee dat ze wel bekendere namen gaan worden hierna! Er valt dus zeker te spreken over een gevarieerd stel dames, die met z’n vieren een heel nieuw licht laten schijnen op kapot gedraaide popnummers, in het eerste album van Exit Eden: Rhapsodies in Black.

Deze trapt af met gelukkig iets wat meer cultureel verantwoords: een Depeche Mode cover – Question of Time. Meteen is duidelijk in wat voor richting deze covers gaan, en die richting doet me nogmaals sterk denken aan Northern Kings. Een hoop symfonische bombarie maar zeker niet in slechte zin. Al kan de charme van een 'origineel’ wel eens daaronder begraven worden.

Het daaropvolgende Unfaithful is er eentje van popdiva Rihanna, en de videoclip ervan was de eerste uit een reeks van opeenvolgende kopieën die al eerder op youtube verschenen. Hoewel Amanda in de meeste nummers de leiding neemt, valt hier in een sporadisch couplet meteen de stem van Anna op. In een trio van zoete sopraantjes zit daar opeens een raspende, rauwe stem die eigenlijk totaal niet misstaat in dit plaatje. Zeker uniek te noemen!

De Backstreet Boys zijn ook zo’n enorm foute naam in de metalwereld maar hun iconische Incomplete als metal uitvoering klinkt zeker niet verkeerd. Zeker een van de tracks op dit album die bewijst dat Exit Eden niet zomaar alleen nummers ‘covert’ maar eerder opnieuw uitvind. Het risico is wel dat je metalpubliek vindt dat werkelijk nog nooit van zekere popnummers hebben gehoord – gewoonweg omdat ze zich daar niet mee bezig houden. Dat is mijn geval met Impossible, van een zekere Shontelle (wie??). Desondanks, prima nummertje als Exit Eden versie.

Frozen is een nummer van Madonna dat ik altijd heb kunnen waarderen, misschien omdat er zo’n mysterieuze, wat donkere sfeer in zit. Het donkere, dat heeft Exit Eden wel te pakken. Dat subtiele zweverige van het refrein wat het origineel juist zo speciaal maakt is helaas wel ver te zoeken. Jammer, hier hadden ze zeker meer mee kunnen doen! Maar wat ze daarin mislopen wordt dubbel en dwars goedgemaakt met die moordende drums in het refrein!

Heaven van Bryan Adams is er ook zo eentje die talloze keren in talloze stijlen gecoverd is, en deze versie zegt me eigenlijk ook weinig. Gewoon te vaak gehoord om echt te kunnen waarderen. Zonde van wat ooit best een mooi nummer was, maar dat tot op de laatste druppel is uitgemolken. Exit Eden doet goed hun best om hun eigen smaak eraan toe te voegen, maar als er weinig van een nummer meer over is om in de eerste instantie mee te werken, houdt het gauw op.

Katy Perry’s Fireworks is voor mij echt zo’n verschrikkelijk irritant deuntje dat ik op een of andere manier altijd luidkeels meeblér als ie op de radio is. De guilty pleasure onder de guilty pleasures. Je wilt het haten, maar daar is ie te catchy voor. Nu dan als versie waarmee ik me onder m'n vrienden kan vertonen. Yes, eindelijk hoef ik me niet meer te schamen! ☺ Ook deze versie is zo ongelofelijk blij en kleurrijk, maar dan met een hoop meer ballen. Kijk Katy. DIT knalt als vuurwerk. Leer ervan.

Eentje die je sowieso met geen mogelijkheid kan haten is Adele’s Skyfall. Heerlijke track, is en blijft, met als hoofdreden Adele’s zwoele, jazzy stem. Zwoel en jazzy is nou niet de omschrijving die ik bij de stemmen van deze dames zou zetten. Ze galmen het er met veel overtuiging en bombarie uit, maar dit is precies zo’n nummer waar eigenlijk niet aan gesleuteld hoefde te worden. Klinkt zeker niet verkeerd maar echt het eer aan doen, doet het ook niet.

Foute '80’s partyballad? Tja als we nu toch bezig zijn, waarom ook niet. Het ultieme snotter-nummer van dames met gebroken harten. Total Eclipse of the Heart! Oh zo fout, nog steeds oh zo lekker! (en waarom zie ik altijd Cate Blanchet uit de film Bandits voor me met dit nummer?) Metal of geen metal, maakt niet uit hoe die gebracht wordt. Schreeuw uit volle borst mee. Zo vals mogelijk aub. Het zuivere laten we aan de Exit Eden dames over die er een fantastisch stampende versie van maken! Met stip een van mijn favorieten op dit album!

Toen ik zag dat ze Papparazi coverden zat ik even te huiveren. Meer cringy als Lady gaga kan het haast niet worden, maar tot mijn positieve verbazing misstaat dit nummer Exit Eden ook zeker niet. Niet het meest speciale trackje op dit album, maar als ze er toch eentje van Gaga moesten doen, was Papparazi toch een gezonde keuze. Afsluiter van dit album is een wat ouder beestje: Visage’s Fade to Grey. '80’s synthpop. Geen kaas van gegeten, dus voor mij geheel onbekend. Misschien dat mijn Wings of Death collega’s die wel de jaren '80 hebben meegemaakt dit afdoen als cultuurbarbarisch of zo, maar ik kan er zo weinig uitspraak over doen.

Al met al levert Exit Eden een zeer vermakelijk album af dat nieuw leven in heel wat afgedankte nummers blaast. Dikke middelvinger naar of het nou sugarpop heet of niet, hoe fout het ook mag zijn. Exit Eden zijn zeker geen popdiva’s en dat laten ze weten. Pak de afgeleefde top 40 meuk, geef het een paar ballen, 4 ijzersterke stemmen en een goeie lading bombast, en Exit Eden is het resultaat. En daar is helemaal niets mis mee!