Fear Is Dead - What Remains

• BandFear Is Dead [US]
• TitelWhat Remains
• Release datum01-07-2017
• LabelEigen beheer
• Genre Alternative metal, Nu-metal

Tracklist

1. Strange Times
2. Tyranny Of Evil Men
3. Episodes Of Indifference
4. Dirtnap
5. What Remains

Fear Is Dead is een muzikale entiteit die oorspronkelijk ontsproten is uit de New Yorkse hardcore underground. Sinds 2011 doet de band al de nodige optredens, daarnaast worden ook regelmatig EP's uitgebracht. What Remains was in juli van dit jaar de vierde in die rij; de band heeft nog geen volledig album op z'n naam staan. What Remains is trouwens ook pas mijn kennismaking met deze Amerikanen.

Overigens is de band er in de periode 2014/2015 een poosje tussen uit geweest, maar onder aanvoering van band-opperhoofd, zanger en manusje-van-alles Skila weer opnieuw opgestart. Deze nieuwe EP is de tweede sinds de pauze; ik ken het oudere werk van Fear Is Dead niet, en kan dus ook geen vergelijking maken of inschatten hoe de band zich ontwikkeld heeft.

Wat me wel direct opvalt is dat Fear Is Dead een behoorlijk eigen geluid heeft, dat verschillende muzikale invalshoeken in zich verenigd heeft. Ik hoor invloeden van hardcore en punk, maar net gemakkelijk (en vooral) nu metal, wat grunge, en rap/hiphop. En o ja, ook nog wat traditionele rock en metal natuurlijk. Dit schijnbare allegaartje wordt door de band echter op logisch klinkende wijze tot een geheel gesmeed, waardoor toch een redelijk toegankelijk eindresultaat overblijft.

Als de muziek van Fear Is Dead iets niet is, ook al vinden ze zelf van wel, dan is het rauw, bruut en opzwepend. Het is dan ook zeker geen metal in de strikte zin van wat we als zodanig categoriseren. Slepend, donker, emotievol, intens enerzijds, en swingend en groovend anderzijds zijn eerder termen die in me opkomen. Verpakt in een stijl die nog het meest weg heeft van nu metal is het een behoorlijk donkere sfeer die de band voorschotelt. Toevoegingen als hardcore of rap (Tyranny Of Evil Men) maken de muziek niet harder of dwingender, het zorgt daarentegen wel voor een prettige afwisseling en een eigen smoel.

Een belangrijke rol is weggelegd voor zanger Skila, die met zijn wat zeurderige zang een poging doet tot opzwepen, maar de muziek vooral een melancholische lading geeft in mijn beleving. Zijn zang is niet echt krachtig, maar past daarmee wel bij de muziek, die het in de eerste plaats ook niet echt van power moet hebben.

Zoals gezegd heeft Fear Is Dead best een eigen geluid. Niet heel spannend of bijzonder, maar ik vind het wel te prijzen dat de band z'n eigen weg zoekt zonder daarbij te kijken naar wat hip is in de scene, of aan te haken bij succesvolle trends. Daarnaast straalt de band nog altijd een do-it-yourself-houding uit, die de band heeft overgehouden aan de hardcore / punk-roots. Meer dan ooit geldt: luister en oordeel zelf.