Helevorn - Espectres

• BandHelevorn [ES]
• TitelEspectres
• Release datum13-09-2024
• LabelMeuse Music [BE]
• PromotorBlood Fire Death [ES]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Inherit The Stars
02. The Defiant God
03. Signals
04. When Nothing Shudders
05. Unbreakable Silence
06. L'Endemà
07. The Lost Futures
08. Children Of The Sunrise

Met de Spaanse band Helevorn (genoemd naar het grote meer uit Tolkiens The Silmarillion) kwam ik in aanraking middels hun album Aamamata van zes jaar geleden.Toen bestond de band al twintig jaar, en had al een aardige discografie en live-reputatie opgebouwd. Blijkbaar heeft de band ook al twee keer op Dutch Doom Days gespeeld (2007 en 2011) maar ook dat is me blijkbaar ontgaan. Sowieso blijkt Helevorn een graag geziene gast op de internationale podia, die al werden gedeeld met acts als Swallow The Sun, Moonspell, Draconian, Saturnus.

Zo weten we ook meteen in welke muzikale richting we de muziek van Helevorn moeten gaan zoeken. Ik blijf het wel bijzonder vinden hoe een band als deze, afkomstig van Mallorca, komt tot het spelen van de muziek zoals ze die brengen: enorm sfeervolle doom metal. Van veel Noordelijke bands kan ik dat op zich nog wel begrijpen, maar een leven in een zonnig oord leidt toch tot opgewekte muziek? Niet dus, en ik laat het Helevorn graag bewijzen.

Episch, intens en duister zijn de sleutelwoorden hier. De band vergelijkt zich qua stijl graag met de zogenaamde Peaceville Three (Anathema, Paradise Lost en My Dying Bride) en dat zal ik ook zeker niet tegenspreken. Daarnaast moest ik af en toe ook wel denken aan Nederlandse band als oude The Gathering, en - iets minder bekend misschien - Akelei. We horen dan ook slepende, voornamelijk melodieuze, maar bovenal atmosferische doom metal; daarbij mag een scheut dramatiek en melancholie natuurlijk ook niet ontbreken, terwijl er ook heel subtiel wat etnische of folkloristische elementen in de muziek verwerkt lijken. Ook bands als Novembers Doom en Hamferd hoor ik er wel een beetje in terug.

Wat ik vooral heel bijzonder vind, is dat Helevorn inmiddels in een grotendeels vernieuwde bezetting speelt ten opzicht van het vorige album, en toch enorm stijlvast voor de dag komt. Nieuwe gitarist Alex Correa is mede-verantwoordelijk voor de composities, en blijkt daarin naadloos aan te sluiten bij datgene dat Helevorn wil uitdragen. De nummers zijn weliswaar korter en compacter geworden, maar hebben niets verloren aan zeggingskracht en sfeer. De eerste twee singles Inherit The Stars en Signals hadden dat al duidelijk gemaakt.

Ook Unbreakable Silence is zo'n prachtig atmosferisch doom-monument, waarin de fraaiste intieme momenten worden afgewisseld met een woeste grunt. Het blijkt een uitstekend voorspel voor L'Endemà,waarschijnlijk het zwaarste nummer van het album. Getooid met logge riffs en stevig trommelwerk is het toch weer een verrassend melodieus aspect dat onverwacht de show steelt: de vocalen van gastzangeres Innes Gonzalez voegen een interessante laag toe aan de toch al gelaagde muziek. Echt een gave bijdrage.

Children Of The Sunrise sluit het album perfect af. Het begint als een soort piano-ballad, opnieuw met sterke gastzang, deze kaar van Saturnus ' Thomas Jensen. Het is een heel intens nummer, met een verrassend heavy einde. Zo stelt Helevorn opnieuw geen moment teleur, wat ik natuurlijk ook niet kon verwachten na het voor mij indertijd al verrassend goede Aamamata. Ondanks de tijdspanne van zes jaar lijkt het of Helevorn geen enkele afstand hoeft te overbruggen, de Spanjaarden gaan gewoon door waar ze gebleven waren: het vervaardigen van kwaliteitsvolle en vol-atmosferische doom metal. Prachtig!