JackLust - Hippopotomonstrosesquippedaliophobia

• BandJackLust [NL]
• TitelHippopotomonstrosesquippedaliophobia
• Release datum09-11-2019
• LabelEigen beheer
• Genre Hardcore / punk

Tracklist

01. Sesquipedalianism
02. Blood Eagle
03. Born To Run
04. Häxan
05. Floccinaucinihilipilification
06. Turbo
07. High Noon
08. Going Out Swinging
09. Pneumonoultramicroscopicsilicovolcanoconiosis
10. Pirate Song
11. Payback
12. Designated Driver
13. Supercalifragilisticexpialidocious
14. Sangria Sunrise
15. Stargazer
16. Mayday
17. пират

Hippopotomonstrosesquippedaliophobia is ongetwijfeld een van de langste woorden die in woordenboeken voorkomt, en enorm grappig is natuurlijk de betekenis van het woord: een medische uitdrukking voor angst voor lange woorden. Hippopotomonstrosesquippedaliophobia is ook het nieuwe album van Jacklust, een furieuze, sleazy punk / rock / metal-band uit Rotterdam. Ik kende dit eigenzinnige kwartet al van enkele voorgaande EP's, waarop hun punk-roots duidelijk naar voren kwamen. Dat is in elk geval op deze langspeler onveranderd gebleven.

Opener Sesquipedalianism (het gebruik van lange woorden in spraak of schrift) klinkt als net zo'n allegaartje als dat de albumtitel klinkt, en doet vermoeden. Deze epische, filmische introductie zet de luisteraar natuurlijk volledig op het verkeerde been; Jacklust houdt wel van een practical joke. Zo wordt het 'moeilijke woorden thema' gaandeweg het album ook stug volgehouden (waaronder ook Supercalifragilisticexpialidocious uit Mary Poppins). Daarna toont het kwartet z'n ware smoel met een rauw en brutaal hardcore-nummer, vol agressie en groove. Meebrullen is gewenst met de geregisseerde shouts van de titel (blood eagle! blood eagle!), meebeuken met de strak ingepaste grooves, en headbangen en slammen verplicht tijdens de gitaarsolo's in het tweede gedeelte.

Lekker om te horen dat er serieus sterke metal-elementen in de muziek zitten, Jacklust is er echt niet alleen voor de punk- en hardcore-liefhebbers. Sterker nog, de band zet je regelmatig te kakken met muziek die je niet van ze verwacht (zie ook het intro). Juist dat eigenzinnige vind ik hier wel een van de pluspunten. Tegelijkertijd blijkt de band ook in staat om zich een nummer uit een heel ander genre eigen te maken, getuige de coverversie van New Kids / Paul Elstak's Turbo. Sterker nog, dit lijkt de Jacklusts op het lijf geschreven!

Met meer eenvoudige stampers als High Noon en Payback komt er een ongebreidelde dosis energie vrij, terwijl in andere tracks het middentempo gehanteerd wordt, en er meer wordt verlangd van het inlevingsvermogen van de luisteraar. Iets als Pirate Song moet je maar net liggen, terwijl ook Sangria Sunrise en Stargazer in dit kader geen voor de hand liggende tracks zijn.

17 Nummers lang weet Jacklust de luisteraar bezig te houden. Na de eerste paar tracks zit je wel telkens te denken: wat zou er nu weer komen. Ondanks dat de punkrock als genre de boventoon voert, blijft de band verrassen - tot afsluiter пират aan toe; deze overigens niet in positieve zin wat mij betreft. Er mag regelmatig gelachen worden; hoewel er wel degelijk serieus gemusiceerd wordt, denk ik niet dat je het hele album van a tot z even serieus moet nemen. Deze punk-met-een-knipoog zit overall goed in elkaar, en zal zeker op het podium tot enorm feestgedruis leiden.