Jesus Chrüsler Supercar - 35 Supersonic

• BandJesus Chrüsler Supercar [SE]
• Titel35 Supersonic
• Release datum18-03-2016
• LabelDr. Music Records [DE]

Tracklist

01. Let It Roll
02. From Hell
03. I Can Get It
04. Backfire
05. Digging My Grave
06. Down
07. Death Street 16
08. For Sale For Satan
09. Eternity's Cold Black Night
10. Feed The Flies
11. I Gotta Go

Van de Zweedse band met de prachtige en tegelijkertijd veelzeggende naam Jesus Chrüsler Supercar besprak ik iets minder dan drie jaar geleden hun eerste album Among The Ruins And Desolate Lands. De muzikale potpourri, met als basis goudeerlijke, smerige metal 'n' roll vloog weliswaar alle kanten op, maar had een solide ondergrond. Inmiddels is een nieuw album uit, met de titel 35 Supersonic, dus ik ben wel benieuwd naar of en hoe de muziek van deze herrieschoppers zich ontwikkeld heeft.

Kort door de de bocht: in de basis is er niet al te veel veranderd. En dat kan natuurlijk ook niet. Wanneer je met je poten zo stevig in dat smerige geluid geworteld staat, zou een andere muzikale insteek ongeloofwaardig klinken. Dus nog altijd vliegen de ruige en vuige garage/rock/punk invloeden je om de oren. Van Black Sabbath via Motörhead tot Entombed, het is een en al modderige rauwigheid waar de band zich aan bezondigt, zonder zich te bekommeren om welk genre nou eigenlijk gespeeld wordt. Onder de productionele leiding van opnieuw Tomas Skogsberg blijkt deze muzikale energiebom in goede handen.

Wanneer het album begint met Let It Roll en From Hell is het al wel duidelijk welke kant het op gaat: dat is hierboven inmiddels duidelijk beschreven. Toch laat Jesus Chrüsler Supercar af en toe horen dat de band wel wat meer is dan dat. I Can Get It sleept zich log en traag voort, en laat de doomy kant van de band horen waar op het vorige album ook al mondjesmaat sprake van was. Want zoals gezegd: deze band is van alle markten thuis! Ik vind het persoonlijk wel prettig dat op 35 Supersonic meer midtempo of trager werk te horen is.

Toch voeren de korte, puntige nummers, die 'normaal' gesproken de drie minuten niet halen, hier de boventoon. Dus ondanks elf titels is het feest na amper 35 minuten al weer voorbij. Maar ben je als het goed is wel murwgebeukt door de rauwe maar energieke klanken van Jesus Chrüsler Supercar. Gelukkig horen we bij vlagen nog lekkere grooves voorbij komen (Down Down Down is echt een heerlijk nummer!) zodat niet het hele album verzandt in lomp stampwerk. Niet dat daar iets mis mee is hoor, maar de afwisseling weegt ook zwaar.

Naarmate het album vordert gaat het tempo dan ook aangenaam vaak wat naar beneden. En komt er met Feed The Flies nog zo'n lekker loom nummer voorbij gezweefd, voordat I Gotta Go (what's in a name?) op passende wijze afsluit. Houdoe en tot ziens!