Nile - The Underworld Awaits Us All

• BandNile [US]
• TitelThe Underworld Awaits Us All
• Release datum23-08-2024
• LabelNapalm Records [AT]
• Genre Deathmetal, Technische deathmetal

Tracklist

01. Stelae of Vultures
02. Chapter for Not Being Hung Upside Down on a Stake in the Underworld and Made to Eat Feces by the Four Apes
03. To Strike with Secret Fang
04. Naqada II Enter the Golden Age
05. The Pentagrammathion of Nephren-Ka
06. Overlords of the Black Earth
07. Under the Curse of the One God
08. Doctrine of Last Things
09. True Gods of the Desert
10. The Underworld Awaits us All
11. Lament for the Destruction of Time

Wat moet Nile doen om opnieuw te verrassen? Wat mij betreft, helemaal niets. Het Amerikaanse death metal-instituut rondom Karl Sanders behoort tot die zeldzame bands die gewoon moeten blijven doen waar ze goed in zijn. En dat is bruut doodsmetaal de argeloze wereld in slingeren. De Egyptisch getinte thema's die per album minder aanwezig lijken te zijn maken Nile verder tot wat het is. Toen gitarist, bassist en vocalist Dallas Toler-Wade vertrok, vreesde ik even dat het voorbij was met de band. Maar met de komst van de heren Brian Kingsland en Brad Parris bracht het orkest van de farao met Vile Nilotic Rites opnieuw een uitmuntend album uit. Eerlijk is eerlijk: de magie van Black Seeds Of Vengeance, In Their Darkened Shrines en Annihilation Of The Wicked is wat vervaagd, maar het was alsnog een uitmuntende plaat.

Voor de conceptie van The Underworld Awaits Us All waren er opnieuw bezettingswisselingen nodig. Bassist Brad Parris vertrok, en Dan Vadim Von nam zijn plek in. Daarnaast werd gitarist Zach Jeter aan de line-up toegevoegd. En toch klinkt Nile weer als vanouds. Want uiteindelijk blijft het Karl Sanders' geesteskind. Al bij het breed uitwaaierende intro van Stelae Of Vultures merk je dat dat glashelder is. Want dat voelt als een warm bad.

Het nieuwe album blinkt uit in krachtige, meeslepende melodieën en harmonieën die de brute deathmetal perfect bijeenhouden. Dit zorgt voor een massieve spektakelsfeer, zonder dat er te veel ‘sauran interludes’ opduiken. Enerzijds jammer, maar anderzijds zorgen de gedoseerde toevoegingen voor meer impact. Een goed voorbeeld hiervan is het slot van het venijnig snelle Under The Curse Of The One God, dat een zinderende ritualistische sfeer oproept, om vervolgens bruut in de kiem te worden gesmoord door het navolgende, epische Doctrine Of Last Things. Een nummer dat klinkt alsof drummer Kollias hoogstpersoonlijk de blokken voor de te bouwen piramide naar boven aan het meppen is. De compositie begint traag, barst dan los in een woeste razernij, om onder bezwerend koorgezang weer in een trager tempo te eindigen.

Over de drums gesproken: die hebben een verrassend groots karakter gekregen. Ze klinken als donderslagen uit de tijd van de zeven plagen, wat het massieve maar toch transparante gitaargeluid nog meer kracht geeft. Hierdoor komen de wreed snelle passages volledig tot hun recht, terwijl de meer pompeuze stukken, zoals de wervelende woestijnhymne True Gods Of The Desert, de machtige uitstraling krijgen die ze verdienen.

Nile klinkt op het nieuwe album vertrouwd, en in die weinig verrassende onthulling toont de band toch oppermachtig. Het is bewonderenswaardig hoe de band uit South Carolina zich manifesteert als een afvaardiging van een verloren gewaande priester-cultus die haar occulte rituelen vanuit het Egyptische dodenrijk onverminderd voortzet. Op welke andere wijze zouden wij stervelingen kennis moeten nemen van de wijze waarop men ervoor kan zorgen om niet ondersteboven hangend aan een paal gedwongen te worden om de ontlasting van de mythologische Vier Apen te eten?