Nile - What Should Not Be Unearthed

• BandNile [US]
• TitelWhat Should Not Be Unearthed
• Release datum28-08-2015
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Call to Destruction
02. Negating The Abominable Coils Of Apep
03. Liber Stellae - Rubaeae
04. In The Name Of Amun
05. What Should Not Be Unearthed
06. Evil To Cast Out Evil
07. Age Of Famine
08. Ushabti Reanimator
09. Rape Of The Black Earth
10. To Walk Forth From Flames Unscathed

De geschiedenis van Egypte vormt tezamen met de Sumerische mythologie nog altijd een schier onuitputtelijke bron voor het Amerikaanse kwartet dat zich Nile noemt. Toen deze jongens in 1998 de deathmetalwereld op z'n kop zette met hun ongekend technische razernij die ze lardeerden met pre-christelijk muzikantengerei en dito koortjes, bereikten ze al heel snel de status van de goden die zij het waagden te bezingen. Nadat Nile met album nummer vier Annihilation Of The Wicked niets anders dan superlatieven binnenharkte, begon het volk op internet zich wat anders te gedragen toen het navolgende Ityphallic de schappen bereikte. Onbegrijpelijk want Ityphallic is buiten dat het wat soberder van opzet was, nog altijd een album die in kwaliteit maar moeilijk te evenaren valt. Misschien was het publiek wat Nile-moe aan het worden. At The Gates Of Sethu liet mijns inziens nog een wat frisser geluid horen, maar stuitte ook op veel 'mwa, mwa'-gevoelens. De impact van Amongst The Catacombs Of Nephren-Ka heeft zijn grootste uitwerking gehad en Nile wordt een beetje saai met het uitbrengen van louter hoogwaardige death metal. Zo lijkt het.

What Should Not Be Unearthed is de laatste aflevering uit de kronieken over de geheimen van deze of gene vergeten piramide. Het Boek der Doden lag opnieuw op de sokkel voor de microfoons van de heren Karl Sanders en Dalles Toler Wade om de uit diens spreuken opgetekende onheilscantaten op een zo correct mogelijke wijze uit te spreken. Vergezeld door herkenbare riffs en half in de mix begraven solo's zullen de farao's in diverse verborgen sarcofagen weer aangespoord zijn om uit de dood op te staan en de wereld te zuiveren van alle ongewenste elementen. De pre-christelijke sfeerschetsen, zijn opnieuw tot een minimum beperkt. What Should Be Unearthed is in dat opzicht een uitermate sober album. Ondanks klinkt Nile groots als altijd. Natuurlijk zijn ook de Oosters getinte akkoorden niet verdwenen.

Eigenlijk verwachtte ik dat Nile na At the Gates Of Sethu een kleine ommezwaai naar een wat meer toegankelijk geluid zou gaan maken. Dat is slechts gedeeltelijk zo. Nog steeds wordt de luisteraar overladen met kluwen van riffs die als door orkaanwinden opgejaagd Saharazand de ogen en oren teisteren. Met grimmig genoegen bijeengedreven door de onmenselijke slagwerk van drummer George Kollias. Nog steeds denk ik dat als hij in een andere eeuw geleefd had, de slavenschepen drie keer zo snel hun eindbestemming bereikten of dat piramides in de helft van de tijd gebouwd werden als hij daar de maat aan mocht geven. Als het tempo omlaag gaat, zijn er nog altijd die ratelende dubbele bassdrums die menig middenrif weet om te draaien. Toch creëert de band meer houvast door de composities weer wat meer op herkenbare riffs te laten stoelen.

Opener Call To Destruction maakt daar direct gewag van. Met zijn vernietigende riffs die vandalisme met je airguitar uitlokt. Het razende Liber Stellae-Rubaeae maakt direct gehakt van de stelling dat Nile het technische achterwege heeft gelaten. Zo is de achtste van Nile uitstekend in balans. Er valt dan ook niet veel te zeuren over Nile. De band blijft vaandeldrager van de extremere death metal. Lomp,zwaar, technisch en bij vlagen ronduit episch. Het is alleen net iets te vertrouwd om te kunnen verrassen.