Olórin - Through Shadow and Flame

• BandOlórin [US]
• TitelThrough Shadow and Flame
• Release datum29-06-2021
• LabelRafchild Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Black Chasm
02. Descension
03. Ringwe
04. The Endless Stair
05. Durin's Tower
06. Mornië
07. The White Rider

Olórin is genoemd naar de oorspronkelijke naam van Gandalf - je weet wel, Tolkien. De band met deze naam is in 2009 opgericht in Washington, Illinois. Na de release van een demo, en een live-album als debuut, gevolgd door twee EP's, komt Olórin nu 'eindelijk' met het feitelijke debuutalbum: Through Shadow and Flame. De bandnaam met de sterke hint naar Lord Of The Rings is natuurlijk geen toeval. De thematiek, teksten, artwork, nou ja alles gaat daar bij Olórin om. We dalen af naar de spelonken van Midden-Aarde: de vertellingen over de strijd tussen Gandalf en de Balrog.

Through Shadow and Flame is een klassiek debuutalbum in meerdere opzichten. De muzikale insteek is klassiek: de mix van ouderwetse of authentieke, epische en doom metal. Wat dat betreft had deze band net zo goed bij Cruz Del Sur kunnen zitten; de liefhebber had dan direct geweten wat ie kon verwachten. Daarnaast bestaat het album deels uit nummers die al jaren live gespeeld werden, en ook al op het live-album uit 2013 stonden. Zo ging dat 'vroeger' ook. Hoewel de vintage- of retro-sfeer van elk aspect af druipt, is het de redelijk hedendaagse productie die het muzikale plaatje in de juiste banen leidt. De authentieke sound is daarbij intact gelaten, maar de finishing touch verraadt een modernere herkomst dan je op het eerste gehoor zou verwachten.

Over de muziek op zich heb ik niks te klagen: trage maar pakkende riffs, slome trommelslagen, en een bas die op de achtergrond lekker rustig mee-dreunt (Descension!). Zo af en toe wordt er door middel van keyboards een extra sfeer-element ingezet, helemaal goed. Waar het bij veel luisteraars zou kunnen schuren is de vocale aanpak. Eerlijk gezegd moest ik er ook even aan wennen. Van de andere kant is dit wel een aanpak die veel Amerikaanse authentieke metalbands kenmerkt. Een wat ijle zang, soms een tikje neigend naar net-niet-vals, die de teksten op plechtige wijze voordraagt. Uiteindelijk kan ik er zelf prima naar luisteren, maar ik heb iets dergelijks dan ook wel vaker gehoord.

De composities zelf zijn echt dik in orde. Bovengemiddeld lang, goede afwisseling en spanningsopbouw, boeiend van begin tot eind. Zo hoor ik mijn doom metal graag. De sporadische uptempo oprisping - zoals in opener Black Chasm, een van die nummers die Olórin al behoorlijk lang live speelt; of het 'korte' Durin's Tower, waarin de klassieke galopperende ritmes te horen zijn - past hier helemaal bij, en zorgt voor interessante variatie. Nummers als Descension, het klassieke doom-getinte Ringwe en het overwegend heerlijk lome The Endless Stair doen het bij mij erg goed.

Klapstuk van Through Shadow and Flame is natuurlijk afsluiter The White Rider, waar nog even alles uit de kast wordt getrokken om het pure epische doom-gevoel te etaleren. Het langste nummer van het album vind ik stiekem ook wel het fijnste om te horen. Candlemass, Saint Vitus, Pentagram en ook Solitude Aeturnus zijn hier qua invloed of vergelijking nooit ver weg. Daarmee kom je automatisch ook in de invloedsfeer van Black Sabbath terecht, zoals Ringwe bijvoorbeeld laat horen.

Okay, alles dat Olórin hier laat horen is natuurlijk al veel vaker gedaan. Maar daarmee niet per se beter of aantrekkelijker. Through Shadow and Flame voert mij mee naar de jaren '80 waarin ik (doom) metal leerde kennen, juist dankzij de bands die ik als voorbeeld noemde. Olórin sluit daar uitstekend bij aan, en daar heb ik dus wel een zwak voor. Ik hoor deze muziek echt heel graag!