Omen - Hammer Damage

• BandOmen [US]
• TitelHammer Damage
• Release datum27-05-2016
• LabelPure Steel Records [DE]

Tracklist

01. Hammer Damage
02. Chaco Canyon (Sun Dagger)
03. Cry Havoc
04. Eulogy for a Warrior
05. Knights
06. Hellas
07. Caligula
08. Era of Crisis
09. A.F.U.

Al een aantal jaren wordt ie aangekondigd, maar nu is het dan eindelijk zo ver: de nieuwe Omen. Velen zullen er halsreikend naar hebben uitgezien, er zijn de laatste paar jaar ook al wat previews te horen geweest online, dus de voortekenen logen er niet om. Eerst maar even een korte maar relevante terugblik - deze Amerikaanse band is hier nog niet eerder aan de orde geweest - voordat ik het daadwerkelijk over Hammer Damage ga hebben.

Omen is dus een Amerikaanse metalband - US metal is de term die hier bij schijnt te horen - die is opgericht in 1983 in Los Angeles. In rap tempo werden tot 1988 een viertal albums uitgebracht, die internationaal goed werden ontvangen, en Omen een zekere status bezorgden, niet alleen in de underground. Vervolgens viel de band uit elkaar, om in 1996 weer een doorstart te maken. Een doorstart met horten en stoten, want van een steady line-up en het regulier uitbrengen van platen is niet echt sprake meer. Zoals zo vaak is het slechts een enkel origineel bandlid dat de boel op de rails houdt, en het huishouden draaiende; hier is dat gitarist Kenny Powel.

Na de hereniging verschenen tot nu toe pas twee albums: Het toepasselijk getitelde Reopening The Gates in 1997, en Eternal Black Dawn in 2003. En daarna volgde nog slechts het bekende gezwalk en borrelpraat. In januari 2011 - meer dan vijf jaar geleden inmiddels! - werd al het nummer Epitaph vrijgegeven, als aankondiging dat het nieuwe album Hammer Damage er aan kwam. Naar nu blijkt was dat wat voorbarig, sindsdien is er ook al wel weer een en ander veranderd, en is het betreffende nummer niet eens terug te vinden op de nieuwe plaat. Begin 2014 verscheen Hellas via youtube, met een soortgelijke aankondiging: het album komt er aan, Matt Story op zang, en zo meer. De zanger die op beide tracks te horen was is inmiddels vervangen, en zoals we nu weten verschijnt het album dus nu pas, eind mei 2016.

En waarschijnlijk voel je het als geoefende lezer al aankomen: Hammer Damage kan nu alleen nog maar tegenvallen. En doet dat dan ook wat mij betreft. Wanneer ik halverwege opener en titelnummer Hammer Damage ben, check ik voor de zekerheid de promo of ik het juiste album wel voor me heb, en niet een of ander obscuur album van een vergeten metalbandje uit de jaren '80. Want zo klinkt de productie namelijk. Vreselijk vlak, krachteloos, achterhaald, niet om aan te horen gewoon! Ik heb in de loop der jaren demo's van beginnende bands gehoord die veel beter klonken dan dit wanproduct. Omen wil graag weten dat hun huidige materiaal aansluit op het werk dat de band in de jaren '80 maakte, maar zo nadrukkelijk had het voor mij niet gehoeven! Hebben ze hier nou vijf jaar over moeten doen?

Hard? Ja, keihard, want Omen gaat me ook aan het hart. De vier eerste albums waren namelijk uitstekende albums, en Omen is altijd een enorm sterke live-band geweest. Juist in de laatste jaren toen het in de studio allemaal niet meer zo leek te lukken bleef de live-reputatie fier overeind. Wanneer je dat dan vergelijkt met hetgeen hier wordt voorgeschoteld, kun je je bijna niet voorstellen dat het dezelfde band betreft. Wat klinkt dit slecht zeg! Ik doe het niet graag, een review schrijven als deze, maar het is niet anders. Hammer Damage moet wel een van de grootste tegenvallers zijn van de laatste paar jaar. Ik kan hier maar met moeite naar luisteren, waardoor zelfs de paar leukere nummers geen genot zijn om naar te luisteren.

Want weet je, er staan op zich best wel een paar nummers op deze plaat die de moeite waard zijn (zo mag Hellas er best wezen) maar de bagger-productie weet veel daarvan te verpesten. De drums klinken als een digitale rip-off van wat echte drums moeten zijn, maar hier de power ontberen. Daarnaast raken veel van de gitaarsolo's kant nog wal, en de zanglijnen waarin vocalist Goocher z'n stem moet persen lijken nauwelijks passend. Behalve de productie zijn dus ook de composities zeker niet allemaal even sterk. In alles lijkt dit een haastklus terwijl de band toch jaren de tijd heeft genomen. Zo jammer en voor mij simpelweg onbegrijpelijk dit....