Otargos - Apex Terror

• BandOtargos [FR]
• TitelApex Terror
• Release datum16-09-2013
• LabelListenable Records [FR]

Tracklist

01. Apex Terror
02. Fleshless-Deathless
03. For Terra
04. Remnant From A Long-Dead Star
05. Fallout
06. Xeno
07. Drone
08. Aftermath Hyperion
09. Versus

Otargos is typisch zo’n band die voortdurend in ontwikkeling blijft. Het is zo onderhand gaan horen bij de kenmerken van de Franse scene. De band werd door diverse media geprofileerd als black metalorkest. Maar black metal is geenszins een term dat de lading dekt. Het eerste album Ten-Eyed Nemesis stamt uit 2005 en stond vol met een brute mix van black en death metal. Een filosofisch getint concept gaf het album een volwassen indruk. Uiteindelijk werd Otargos drukker en technischer en met het album No God, No Satan uit 2010 resulteerde dat in een ontoegankelijke, allesvermorzelende brij van herrie die nauwe aansluiting vond bij de meesterwerken van Deathspell Omega. Het gloednieuwe Apex Terror rekent alweer af met de toename van het etaleren van provocerende instrumentenbeheersing. Kortom, Otargos blijft niet hangen in dezelfde modus.

Het titelnummer gaat er vlotjes en gemakkelijk in met haar enigszins mechanisch aandoende mix van black en death metal. Behemoth komt even bovendrijven. Dat zit hem vooral in het gebrul van gitarist/zanger U.W. Dagoth. Gelukkig is het niet zo vreselijk gedubbeld als bij Nergal waardoor het eigen karakter behouden blijft.

Het navolgende Fleshless-Deathless tapt uit een ander vaatje. Als dat op straffe wijze voorbij komt marcheren met die schurende riff, denk ik spontaan aan Where The Slime Live van Morbid Angel. Ook het slimme gebruik van melodieus leadwerk vertoont gelijkenissen daarmee. Het is slechts een vluchtige parafrase. Want halverwege slaat het nummer om in een meer tergende excercitie waardoor ook ditmaal de eigenzinnigheid bewaard blijft. Het nummer laat een bevreemdend sfeertje achter.

Atmosfeer is ook de kern van het machtige Remnant from a Long-Dead Star. Een mooie meeslepende track met interessant gitaarwerk en enkele subtiel ingebedde effecten. Het vernietigende Drone daarentegen is weer wat traditioneler van aard. Een onderhuidse harmonie opgejaagd door een hypnotiserende blastpassage houdt je op het puntje van de stoel. De typisch ijzige black metallandschappen dringen zich hier voor het eerst aan de luisteraar op.

De indruk die ik heb gekregen van Apex Terror is geen verkeerde. Opvallend is de toegankelijkheid van het album. Zeker ten opzichte van het voorgaande werk. Mooi is het sombere karakter dat de plaat met zich meedraagt. Een tikje industrieel. Dat komt de boel zeker extra ten goede. Dat opgeteld bij de afwisselende nummers en het prima spel levert wat mij betreft een dikke aanrader op.