Paganus Doctrina - Omnipotense Aeternae Diabolous

• BandPaganus Doctrina
• TitelOmnipotense Aeternae Diabolous
• Release datum01-07-2013
• LabelAshen Productions [AT]

Tracklist

01. Overtura Infernale: Omnipotense Aeternae Diabolous
02. Envestido en Fuego Fatuo (Aestygmata Satani)
03. Tenebris Liitanis ad Lux Ferous
04. El Presagio de Su Linaje
05. Códice XI
06. Ocularis Apep ad Vortex Veritas
07. El Surgir de Prometeo
08. Los vértices del Cuarto Angel
09. Infernale Vox Satani

Paganus Doctrina is in 1994 in Costa Rica opgericht en kende indertijd een kortstondig bestaan in de marge. Demo Natural Inbio De Paganismo uit 1995 vergaarde positieve reacties in het underground circuit, maar daar bleef het in eerste instantie bij, de band ging in 1998 alweer op non-actief. In 2006 werden de koppen bij elkaar gestoken voor een herstart, al heb ik geen idee hoe het met de bandbezetting zit gedurende de jaren. Volgens Metal Archives zijn er in de loop der jaren aardig wat muzikanten versleten, wie er van de huidige bezetting nog van de oorspronkelijke line-up is overgebleven weet ik dus niet.

En zo kan het dus gebeuren dat een band die al bestaat sinds 1994 in 2013 met zijn debuutalbum komt. Omnipotense Aeternae Diabolous verschijnt via het Oostenrijkse label Ashen Productions. Het album is opgenomen in een tijdsbestek van zo'n anderhalf jaar, tussen februari 2011 en juli 2012, en ligt dus al een jaar op de plank, of er is nog zo lang aan gesleuteld. Het eindresultaat bestaat hoe dan ook uit acht tracks (negen op de digipack) die volgens de band zelf ontsproten zijn aan de typisch Zuid-Amerikaanse wortels van het vervaardigen van de gewelddadige en chaotische death/black metal mix.

En met die laatste zin is het belangrijkste over de muziek van Paganus Doctrina ook al wel gezegd. Het enige dat ik er nog aan toe voegen is dat er ook zeker nog primitieve thrash metal invloeden in de muziek te horen zijn, voornamelijk in het snellere riffwerk. De vocalen zijn evil en versterken de duistere, occulte sfeer die de band tracht op te roepen.

Al zijn het natuurlijk niet alleen chaos en snelheid die de sfeer bepalen op het album. De muziek bevat ook tragere, atmosferische stukken, zeker in de langere tracks (Sonata Diaboli - El Presagio de Su Linage bijvoorbeeld). Daarnaast maken melodieuze gitaarleads deel uit van meer toegankelijke passages, allemaal in het kader van het scheppen van die donkere, onheilspellende sfeer. Daar slaagt de band mijns inziens dan ook prima in.