Pursuing the End - Symmetry Of Scorn

• BandPursuing the End [IT]
• TitelSymmetry Of Scorn
• Release datum27-08-2013
• LabelBakerteam Records [IT]
• PromotorScarlet Records [IT]

Tracklist

01. The Last Truth
02. Something Remains
03. Cage Of Hypocrisy
04. From The Ashes
05. In Vain
06. Mercyful Vengeance
07. Human Revulsion
08. Out Of Control
09. Symmetry Of Scorn
10. Changes

Pursuing The End is een nog relatief nieuwe band uit Parma, Italië. De band is begonnen in 2010 als een van de vele meelopers in de symfonische / gothic scene, nog zoekende naar een richting. Met zes a zeven personen in een band brengt dat even zoveel muzikale invloeden met zich mee, waarvan dan ook wel een en ander is terug te horen in de muziek van Pursuing The End. Met de eerste EP Dawn Of Expiation werden al de nodige aandacht en optredens gegenereerd. Debuutalbum Symmetry Of Scorn (Bakerteam/Scarlet Records, 27 augustus 2013) moet de band weer een stap verder brengen.

De muziek die Pursuing The End voortbrengt laat inderdaad nogal wat verschillende invalshoeken horen, waarbij (op Zweedse Gothenburg leest geschoeide) melodeath / metalcore de basis lijkt. Die wordt naar hartenlust aangevuld met elektronische beats, samples en keyboardpartijen, waarbij invloeden uit pop- en dancemuziek te horen zijn. Albumopener The Last Truth maakt dat ondubbelzinnig duidelijk. Daarnaast zijn er nog heel sporadisch momenten die aan de symfonische of gothic roots van de band doen denken. Een vergelijking is wel te maken met het Scandinavische Amaranthe, het verschil is dat ik die band wat avontuurlijker vind.

Maar zoals gezegd: de basis van de muziek is de inmiddels beruchte mix van Zweedse melodeath en metalcore. Weliswaar met veel melodie, met name de drum- en gitaarpatronen zijn echter uit duizenden herkenbaar. O ja, nog niet gemeld: Pursuing The End heeft een zangeres; dat leidt dus tot veelvuldige vocale wisselwerking van dit nachtegaaltje met zowel cleane mannelijke zang als ook nog grunts (wederom vergelijkbaar met Amaranthe). Ik heb na de eerste track wat meer moeite om de rest van het album tot mij te nemen, ik heb namelijk het idee dat ik met The Last Truth een van de meest interessante nummers van het album al gehad heb.

From The Ashes herbergt wat van de gothic roots van de band, samen met wat power metal invloeden. Dit nummer doet het even wat rustiger aan, wat prettig aanvoelt na de drukke, standaard metalcore-met-brave-refreintjes die hieraan vooraf ging (Cage Of Hypocrisy). In Vain opent ook relaxed met wat elektronische popmuziekklanken, die helaas niet helemaal doorgezet worden. Het tempo gaat omhoog en meteen moet er blijkbaar weer doorgedenderd en overdonderd worden, al is dit nummer wel redelijk afwisselend. Hierna is het weer rammen geblazen met Mercyful Vengeance en Human Revulsion. Ondanks de soms pakkende refreinen doen die nummers me niet zoveel, te cliché.

In titelnummer Symmetry Of Scorn horen we dan weer eens wat meer nadrukkelijk de electronica, zodat de voortbriesende muziek voor heel even een ander gezicht krijgt (ondanks het wel erg plichtmatige gitaarwerk). Afsluiter Changes verandert niets aan mijn beeld, ondanks de opening met piano (heel even denk ik aan Evanescence). Ik vind het persoonlijk heel jammer dat Pursuing The End de flirt met electronica, samples en poppy klanken niet wat verder heeft doorgetrokken. Ik denk namelijk dat dat een veel spannender album had kunnen opleveren. Ok, er wordt weliswaar alsnog een kwalitatief sterk album afgeleverd, maar niet bijzonder genoeg om op te vallen in de grote oceaan van soortgelijke acts. Een gemiste kans? Of aandachtspuntje voor een volgende release? Ik ben benieuwd ...