Red Cain - Kindred: Act II

• BandRed Cain [CA]
• TitelKindred: Act II
• Release datum22-01-2021
• LabelEigen beheer
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Gothic metal, Groovemetal, Heavy / power metal

Tracklist

01. Kindred
02. Demons
03. Precipice of Man
04. Baltic Fleet
05. Varyag and the Shrike
06. Sons of Veles
07. Sunshine (Blood Sun Empire)

Met de Canadese band Red Cain maakte ik begin 2019 kennis ten tijde van hun debuutalbum Kindred: Act I, of eigenlijk al iets daarvoor vanwege de singles die als voorbode werden uitgebracht. Na Act I volgt logischerwijs Act II, aldus verscheen de opvolger eind januari.

Op Act II smijt het Canadese gezelschap opnieuw met een veelheid aan invloeden, zodat de muziek zich niet in een hokje laat wringen. Kindred begint als een sfeervol metalcore-nummer, met melodieuze grooves en gitaarlijntjes, elektro-bliepjes en emotievolle vocalen. Het is echt een pakkend (maar toch heavy) nummer dat uitnodigt om mee te bewegen. Demons is daarna heel anders en houdt het midden tussen beukende Rammstein-metal en een gothic-achtige dansbeat. Opnieuw elektronica vermengd met heavy gitaarriffs, en als extraatje een dansbaar ritme. Buiten de gitaarsolo is dit bijna mainstream / poppy. Het contrast tussen deze twee eerste tracks deed me direct afvragen hoe ze tot stand zijn gekomen door hetzelfde stel muzikanten.

Het balladesque begin van Precipice of Man doet daarna elk beetje opgebouwde sfeer neerslaan. Vooral de zang is hier serieus niet te doen, kinderlijk bijna, echt heel slecht wat mij betreft. Opvallend genoeg slaat het nummer op klokslag twee minuten speelduur met een vette break om in een stevig groovend monster. Echt een hele rare combinatie die maar niet wil wennen. Het kost me daarna erg veel moeite om het goede gevoel van de eerste twee tracks weer op te pakken. Dat lukt eigenlijk pas een beetje bij de vlottere passages van Varyag and the Shrike, al vind ik ook dit nummer geen hoogvlieger.

Afsluiter Sunshine (Blood Sun Empire) heeft dan wel weer mijn volle aandacht, omdat hier afwisselende, interessante dingen gebeuren. Van bijna dansbare metal-gothic tot met gitaaruitbarstingen gevulde blasts, dat zijn toch best uitersten. Hier klinkt deze combinatie echter best logisch, Red Cain heeft er in elk geval een alleraardigste compositie van weten te smeden.

Opnieuw kom ik tot de conclusie dat Red Cain echt hele interessante muzikale ideeën in zich heeft, die op een paar tracks ook heel goed naar voren komen. Echter soms slaat de band de plank enigszins mis door te veel te willen combineren, of geen passende zangpartijen weten te produceren. Op de momenten dat alles klopt is het ook goed, maar soms lijkt het wel of Red Cain hun muziek zo ingewikkeld wil maken dat ze het zelf niet meer bij kunnen benen. Dat was al een beetje een euvel op de voorganger, en heeft de band blijkbaar nog niet helemaal onder controle. Het blijft hinken op twee gedachten, de toekomst (of live optreden met deze nieuwe nummers) zal meer duidelijkheid kunnen verschaffen.