Roadkill - Land Of The Dead

• BandRoadkill [NL]
• TitelLand Of The Dead
• Release datum25-07-2012
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Intro Of The Dead
02. Land Of the Dead
03. Heaven & Hell
04. Shadows
05. Devil's Dance
06. Mayday
07. The World Is On Fire
08. Follow
09. Saviour
10. Waking The Wolves
11. Feared
12. God Of War

Roadkill draait al zo'n twintig jaar mee in het vaderlandse heavy metal circuit. Ooit begonnen als coverband heeft de band zich in de loop der jaren toegelegd op de traditionele heavy metal. Roadkill heeft zich vooralsnog niet bovenmatig productief getoond: de band heeft 'pas' twee EP's en een full length op z'n naam staan. Met het eerder dit jaar verschenen Land Of The Dead levert de band na Merlin (2005) opnieuw een heus conceptalbum af. Geheel pasend in de stijl van de traditionele heavy metal. In allerlei facetten mag Roadkill dan ook het stempel authentiek met trots dragen.

In het korte intro worden de bedoelingen duidelijk gemaakt: regen, onweer en onheilspellend klinkend klokgelui zorgen voor een kippenvel opwekkende sfeer. De doden worden tot ontwaken gemaand, het klinkt alsof zombies de boel eens even flink op stelten zullen komen zetten. Wees echter niet bang voor een slap aftreksel van de oorspronkelijke heavy metal, of goedkope effecten, Roadkill staat dankzij jarenlange ervaring garant voor kwaliteit.

Land Of The Dead wordt nadrukkelijk gekenmerkt door het old school gevoel. De muziek is gemaakt om mee te doen: meebrullen, headbangen, vuisten in de lucht en gaan. Het zal niet verbazen dat Roadkill een live band is bij uitstek: op het podium, met de interactie met het publiek, komt de band het best tot zijn recht. Dit bewijst de band jaarlijks opnieuw op het zelf in het leven geroepen evenement Roadgrill: een geslaagde combinatie van barbecue, bier en heavy metal.

Tracks als Land Of The Dead, Heaven And Hell en Devil's Dance laten geen twijfel bestaan over de authentieke aanpak van Roadkill: heavy metal zoals het ooit bedoeld is! Opzwepend, pakkend, lekker gitaarwerk, degelijke ritmesectie en uiteraard ook een zanger van de oude school. Snel en heavy waar het kan, met vrijwel altijd oog (oor?) voor de melodie. Het album bevat dan ook de nodige 'meezingers' als The World Is On Fire en Feared.

Natuurlijk mag ook de verplichte ballad niet ontbreken. Ik wek vaak de indruk daar standaard een hekel aan te hebben, maar echt goede rock/metal ballads zijn dan ook schaars, vind ik tenminste. Follow vind ik dan ook het minste nummer van het album, maar zal mijn luisterplezier echt niet bederven.

Voor menig 40-plusser (inclusief ondergetekende) is een album als Land Of The Dead eigenlijk verplichte kost, zeker omdat het om een product van eigen bodem gaat. Muziek uit de tijd dat het hoofdhaar nog lang en golvend was, en het bier nog een gulden kostte. (Nogmaals bedankt Frank voor deze quote, die me er tevens aan doet denken ook weer eens wat aandacht aan Crystal Viper te besteden.)