Seremonia - Seremonia

• BandSeremonia [FI]
• TitelSeremonia
• Release datum14-09-2012
• LabelSvart Records [FI]

Tracklist

01. Seremonia
02. Uhrijuhla
03. Rock 'n Rollin Maailma
04. Huutava Taivas, Kuiskaava Maa
05. Aamuruskon Kaupunki
06. Kosminen Ruumisvaunu
07. Lusiferin Käärmeet
08. Antikristus 666
09. Kiirastulen Tähtisumu
10. Hautakiven Varjossa

Seremonia is een nieuwe band uit Finland; aan het hoofd staat een zangeres; en aan het logo, artwork, en eventuele foto's is redelijk adequaat af te leiden in welk genre we deze band kunnen indelen. Seremonia lijkt nadrukkelijk op de momenteel stevig gehypete female fronted retro psychedelische/occulte rock trein te willen springen. 'Grote' namen in het genre, als The Devil's Blood (al eens eerder besproken), Sabbath Assembly (binnenkort ook een review) en Jex Thoth gingen de Finnen al voor, maar eens luisteren wat Seremonia op hun gelijknamige debuut daaraan heef toe te voegen.

Het weirde, bezwerende intro, met ook al de naam Seremonia (moet ik daar nog bij vermelden dat dat Fins is voor ceremonie?) zegt nog niet zoveel. De eerste tonen van Uhrijuhla daarna des te meer: dit lijkt als twee druppels offerbloed op N.I.B. van Black Sabbath. Beter goed gejat dan slecht bedacht, nog maar niet te snel conclusies trekken na het eerste nummer. Maar ja, die riff, datzelfde springerige drumwerk, die pompende bas, je kunt er bijna niet omheen.

Rock 'n Rollin Maailma maakt het echter niet beter. Is het In-A-Gadda-Da-Vida van Iron Butterfly met z'n uit duizenden herkenbare riff, of toch Sunshine Of Your Love van Cream? Kies maar, deze beide nummers liggen ongetwijfeld aan de basis van het Seremonia brouwsel. Afijn, het is in elk geval wel duidelijk waar Seremonia de mosterd vandaan heeft, zowat in elke track zijn wel directe verwijzingen te vinden naar min of meer bekende rock tracks uit eind jaren '60, begin jaren '70. Zo hoor ik ook nog wel dingen voorbij komen die me doen denken aan Jefferson Airplane en Jethro Tull bijvoorbeeld, maar ook Hawkwind (Aamuruskon Kaupunki, Kiirastulen Tähtisumu).

Heeft Seremonia dan helemaal niks eigens? Nou ja, wat natuurlijk opvalt zijn de songtitels: de teksten zijn inderdaad in het Fins. Dat ongrijpbare geeft de muziek nog wel een extra mysterieus tintje, al is een term als Sathanas (in het bluesy Huutava Taivas, Kuiskaava Maa) natuurlijk weer zo verstaanbaar dat het geen giswerk behoeft waar dit over gaat. Geldt natuurlijk ook voor een track met de titel Antikristus 666.

Seremonia heeft een lekker beluisterbaar cd'tje in elkaar geflanst, zo vintage als maar zijn kan, het geluid klinkt zo authentiek dat het bijna eng is. Voor de goede orde: ik ben absoluut liefhebber van deze muziek; en het zal ook niet meevallen om hierin origineel voor de dag te komen. Maar de Finnen hadden wel iets beter hun best mogen doen dan een veredeld coveralbum af te leveren. Hoe gemeend de adoratie ongetwijfeld zal zijn.