Solothus - Realm Of Ash And Blood

• BandSolothus [FI]
• TitelRealm Of Ash And Blood
• Release datum27-03-2020
• Label20 Buck Spin [US]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doomdeath

Tracklist

01. Father Of Sickness
02. The Watcher
03. The Gallows' Promise
04. Last Breath
05. Below Black Waters
06. Chasm Of Shattered Bones
07. A Rain Of Ash

In 2013 was het debuutalbum Summoned From The Void mijn kennismaking met de Finse band Solothus. Hun doom / death metal was weliswaar niet altijd even origineel, maar voltrok zich in een verrukkelijk smerig sfeertje. En dat mag ik wel. Met No King Reigns Eternal (2016) wist Solothus die lijn op verrukkelijke wijze door te trekken. Na (opnieuw) een paar jaar geduld komt het Finse vijftal met een nieuw werkje op de proppen: Realm Of Ash And Blood. Ik was de band zeker niet vergeten, dus ik ben wel benieuwd naar deze nieuwe langspeler.

Gelukkig stelt Solothus mij niet teleur, Realm Of Ash And Blood klinkt mij behoorlijk vertrouwd in de oortjes. Voorspelbaar? Misschien wel inmiddels, maar ja, soms wil je gewoon wel eens iets horen dat aan je verwachtingen voldoet. Hogere eisen stel ik dan ook niet aan de muziek van Solothus. Trage, verpletterende riffs, on(der)aards gegrunt en een straffe ritmesectie bepalen het geluid. Het dichtst in de buurt qua vergelijking zouden nog altijd de landgenoten van Hooded Menace kunnen zijn, al doet Solothus nog altijd nauwelijks aan melodie, en is misschien net wat bruter.

Eendimensionale doom / death, inderdaad, maar ik zou eerlijk gezegd ook niet anders willen. En ook al is de muziek verre van pakkend of toegankelijk, toch sijpelt zo af en toe een stiekeme melodieuze gitaarlead door (Below Black Waters, afsluiter A Rain Of Ash). Verder blinkt Solothus uit in het versmelten van de twee subgenres: atmosferisch vertragen of juist vet doorstampen op de juiste momenten. Ik denk dat The Gallows' Promise mijn favoriet van het album is, hier komt die wisselwerking in optima forma naar voren. Of is het toch Below Black Waters, het schoolvoorbeeld van een duister, emotievol nummer, voorzien van een bijna griezelige gitaarsolo.

Met Chasm Of Shattered Bones en A Rain Of Ash sluit het album in stijl af: een toonbeeld van sombere duisternis, waarbij vooral A Rain Of Ash behoorlijk wat variatie laat horen. Van atmosferisch via funeral doom-traag tot spetterende uptempo passages: alles dat Solothus in huis heeft komt hier voorbij. Drie maal is niet per se scheepsrecht, Solothus mag wat mij betreft over een jaar of drie, vier opnieuw met zo'n sterk, sfeervol album voor de dag komen!