Tarre - Unheil Fan 'e Klaai

• BandTarre [NL]
• TitelUnheil Fan 'e Klaai
• Release datum01-04-2019
• LabelBig Bad Wolf Records [NL]
• Genre Doommetal, Sludgemetal

Tracklist

01. Unheil fan 'e klaai
02. The endless pilgrimage
03. Global fungus
04. Your skin fits me
05. Repulsive vanity
06. Never bloom
07. Baptizing the dead

De Friese band Tarre (Fries voor teer, pek) vindt zijn oorsprong in 2016 op de Ferwerter kleibodem, waar Meindert Sterk zijn voorliefde voor doom metal vorm begint te geven. Er volgt een jaar van jamsessies met verschillende muzikanten, waaruit in de winter van 2017-2018 een stabiele bezetting ontstaat. De band ontwikkelt het bestaande materiaal door tot een geheel van duistere sferen en groovende riffs. Tegelijkertijd is er voldoende inspiratie voor nieuwe nummers, hetgeen resulteert in een eerste langspeler.

In het najaar van 2018 neemt Tarre dan ook het debuutalbum Unheil Fan 'e Klaai op. De titel - naar het enige Friese nummer op de plaat, in het Nederlands: onheil van de klei, je verwacht het niet - verwijst naar de leegte en kaalheid van de regio, maar ook de schoonheid en de gevaren ervan. Ook de inspiratie voor de andere teksten komt voort uit de natuur, gelinkt aan verval, vervreemding en vergankelijkheid. Dit alles wordt vorm gegeven in een zevental lange tot zeer lange composities, Unheil Fan 'e Klaai duurt dan ook zo'n 65 minuten.

Behalve teer als muzikale vergelijking - stroperig, traag, log, rauw - geldt datzelfde natuurlijk grotendeels ook voor datgene waar wel een subgenre naar genoemd is: slib, ofwel sludge. In combinatie met een vleugje stoner hoor ik daar namelijk - naast de hoofdmoot doom - ook relevante invloeden van voorbij komen. Naast voor de hand liggende klassieke doombands, maar ook Cathedral, moet ik met regelmaat denken aan Komatsu. Al is die laatste over het algemeen een stuk compacter in hun composities; Tarre kijkt zo af en toe niet op een minuutje meer of minder.

Na het typische begin - klokgelui en traag-lomp gebeuk - van opener en titelnummer Unheil Fan 'e Klaai weet ik al snel dat dit helemaal mijn feestje gaat worden. De wat bedompte, beetje lo-fi productie past zo goed bij deze rauwe lompe stoner-doom / sludge, dit is helemaal de atmosfeer waar ik zo van hou. Wat ik wel hel erg prettig vind is dat dit lange titelnummer boordevol variatie zit: er wordt af en toe lekker opgeschakeld naar een hoger tempo, terwijl diverse effecten daarnaast ook voor lichte veranderingen in de atmosfeer zorgen. Daarna lijkt The Endless Pilgrimage in eerste instantie nog wel een slagje lomper te klinken: wat een heerlijk logheid, zo snap je die bandnaam tenminste!

Met een basgitaar die prominent in de mix staat, vunzige, zompige riffs, donderend drumspel is je kostje gekocht wanneer je van smerige, sludgy doom houdt. De zang is passend en adequaat, niet bovenmatig sterk vind ik, maar toch ook zeker geen storende factor. Global Fungus is daarop misschien wel de positieve uitzondering, met wat meer afwisseling. Nummers als Repulsive Vanity en vooral de lompe afsluiter Baptizing The Dead spreken me hier enorm aan. Hierin staat Tarre voor ruige, smerige doom, die niet van de verfijnde soort is. Niet melodieus of catchy, wel rechttoe rechtaan bruut, rauw en bovenal topzwaar. Tarre blijkt voor mij een aangename verrassing, ik mag dit wel!