The Answer - Raise A Little Hell

• BandThe Answer [IE]
• TitelRaise A Little Hell
• Release datum06-03-2015
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. Long Live The Renegades
02. The Other Side
03. Aristocrat
04. Cigarettes & Regret
05. Last Days Of Summer
06. Strange Kinda' Nothing
07. I Am What I Am
08. Whiplash
09. Gone Too Long
10. Red
11. I Am Cured
12. Raise A Little Hell

The Answer, niet het antwoord op al uw vragen, wel een fijne rockband uit Noord-Ierland. Zo begon ik mijn bespreking van het vorige The Answer-album New Horizon. Meer over de band kun je dus daar lezen. Inmiddels zijn we zo'n anderhalf jaar verder, en is er een opvolger paraat: Raise A Little Hell.

En dan ga ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik denk dat The Answer in de grote valkuil is gestapt, die voor elke veelbelovende band die in zeker mate succes weet te verkrijgen op de loer ligt. In tegenstelling tot de vorige albums heb ik namelijk het idee dat de band op hun nieuwe album op safe speelt. Het onbevangene lijkt er wel een beetje af. The Answer weet inmiddels verdraaid goed wat de sterke punten zijn, en borduurt daar, al dan niet terecht, op voort. Meer van het zelfde, inderdaad.

Kwaliteit is nog altijd gewaarborgd, de muzikanten zijn simpelweg veel te goed om broddelwerk af te leveren. Misschien vergis ik me, maar in het gegeven dat de band hier op sommige momenten kiest voor rustige blues in plaats van opwindende rock zie ik een stukje gezapigheid toeslaan. De lijntjes naar bands als Black Crowes, AC/DC en Led Zeppelin zijn er nog altijd; gevoel en groove gaan nog altijd hand in hand. Ik sluit zelfs niet uit dat het gezapige gevoel over Raise A Little Hell gewoon aan mij ligt, niet aan het album zelf. Ik zal het uiteraard nooit weten, maar ik vraag me af of mijn reactie ook zo zou zijn wanneer ik dit album in plaats van het vorige, of nog daarvoor, gehoord zou hebben.

Hoewel het album eigenlijk prima begint met de ongedwongen, pakkende stamper Long Live The Renegades, bekruipt mij al meteen het gevoel van: dit heb ik nou wel zo'n beetje gehad. The Other Side valt me daarna zelfs een beetje tegen, al blijft de eigenzinnige riff wel hangen. Ik denk ook niet dat het zo is dat The Answer opeens slechte nummers is gaan schrijven, of minder verslavend voor de dag komt, want dat laatste is eigenlijk bij vlagen nog steeds wel het geval. Maar op een of andere manier pakt het mij minder. Van een nummer als Last Days Of Summer bijvoorbeeld word ik niet warm of koud.

Wel van de mondharmonica-bijdrage in Aristocrat, of het stiekem toch wel opwindende Whiplash. Grappig genoeg moet ik tijdens het beluisteren van dit album met regelmaat denken aan de band Gotthard. Ook zo'n band die niet van ophouden weet, stijlvast, gewoon de eigen gang gaan. En zeker zitten er overeenkomsten in de muziek. Ik denk dat het tijd wordt om The Answer eens live te zien, misschien dat dat me een duidelijker beeld geeft.