The Flesh - Vehicle of Ruin

• BandThe Flesh [NL]
• TitelVehicle of Ruin
• Release datum06-03-2020
• LabelTartarus Records [NL]
• Genre Black metal, Hardcore / punk

Tracklist

01. The Last Word
02. In Praise
03. Death Mask
04. From Behind the Light
05. Beyond the Fire
06. The Climb
07. Prey
08. Master

Net als op het debuut Dweller staan ook op de opvolger Vehicle Of Ruin weer acht korte, felle composities die niets dan boosaardigheid, duister en smerigheid uitstralen. The Flesh houdt vast aan deze overrompelende aanpak om hun boodschap te verkondigen. Sterker nog, ik denk dat de nieuwe EP misschien nog wel smeriger en misantropischer klinkt dan z'n voorganger. De begeleidende info belooft een meedogenloze, gecontroleerde psychose bij beluistering; dat wil ik meemaken.

Als er ooit een punt in de recente vaderlandse geschiedenis was dat boze, vernietigende, zwartgeblakerde muziek vereiste, dan is dit het wel. De meedogenloze mix van punk, crust, old school death en primitieve black metal past bij uitstek bij de boodschappen van apocalyptische aard. Black punk is hier misschien wel een goede benaming voor, als "alternatief" voor black'n'roll. Vehicle Of Ruin is hoe dan ook een uitbarsting van verwoesting die zijn naam eer aandoet.

Ik hoef het hier in elk geval niet te gaan hebben over de gelaagdheid van de composities of de fraaiheid van de melodieën. Hoewel, de zwartgeblakerde gitaarleads laten die bij nader inzien wel degelijk horen. De grofkorrelige muziek is echt niet zo nihilistisch als het zich in eerste instantie laat beluisteren. Zo zet opener The Last Word (net als even verderop het black'n'roll-achtige From Behind the Light) niet direct in op volle snelheid, maar des te meer op een naargeestige sfeer, vorm gegeven door juist dat onheilspellende, wat dissonante gitaarwerk. Met dus stiekem best pakkende leads wat mij betreft.

Gaandeweg beluistering strijden de tomeloze energie enerzijds, en de beklemmende sfeerzetting anderzijds, om de aandacht van de luisteraar, met als gevolg een intense luister-ervaring. Daarbij gaat The Flesh in puur muzikaal opzicht behoorlijk z'n eigen gang. De ingezette elementen zijn natuurlijk op zich niet meer origineel, de manier waarop ze hier worden samengevoegd hoor ik echter maar zelden. Daarmee verdient The Flesh wat mij absoluut z'n eigen plek binnen het uitgebreide extreme metal-landschap. Ik kan hier zelf dan ook heel goed naar luisteren.