Ars Moriendi - Sepelitur Alleluia

• BandArs Moriendi [FR]
• TitelSepelitur Alleluia
• Release datum15-10-2016
• LabelArchaic Sound [UA]
• Genre Avant-garde / experimentele metal, Black metal, Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

01. Sepeliture
02. Ecce Homo
03. A la Vermine
04. Je vois des morts
05. Fléau français

Over Ars Moriendi schreef ik al eerder, in het kader van het album La singulière noirceur d'un astre (2014). De overwegend zeer atmosferische black metal van alleskunner "Arsonist" Bastien Mailhot kon me toen redelijk bekoren, omdat de somber klinkende muziek redelijk behapbaar bleek, en vooral erg sfeervol overkwam. Binnenkort komt de opvolger uit: Sepelitur Alleluia, dus maar eens even luisteren.

Net als op de voorganger worden we getrakteerd op vijf lange tracks, die vooral afwisseling als kenmerk hebben. Blasts (met enorm blikkerig klinkende drums), gekrijs, gefluister, ingetogen passages met (akoestische) gitaar en/of keyboard/synth-klanken, jazzy ritmes, en zelfs koperwerk (Ecce Homo) maar ook triphop (Fléau Français). Daarnaast komen gelukkig ook nog klassiekere metal-elementen voorbij (gitaarriffs, solo's) zodat de muziek bij vlagen wel weer behoorlijk druk klinkt. Ik kwam op het vorige album tot de conclusie: sferische black, met een progressieve inslag; daar sta ik nu nog steeds, en opnieuw, helemaal achter.

De kunst is en blijft natuurlijk om van al die uiteenlopende invalshoeken een logisch lopend geheel te maken, en juist dat gaat de heer Arsonist prima af. De composities werken, en blijken uiteindelijk prima beluisterbaar. Voor mij persoonlijk staat bij dit soort extreme, experimentele muziek de sfeer voorop, ook die wordt hier perfect neergezet. Duister, spannend, onheilspellend, maar ook melancholisch en nostalgisch zijn allemaal emoties en gedachten die me bij het beluisteren bekruipen.

Het zal niet verbazen dat juist in de ruim achttien minuten durende afsluiter Fléau Français zo'n beetje alle genoemde kenmerken voorbij komen, om in een prachtige climax te eindigen. Ik heb dus opnieuw genoten van een Ars Moriendi-album; ga zo door zou ik zeggen!