Brujeria - Pocho Aztlan

• BandBrujeria [MX]
• TitelPocho Aztlan
• Release datum16-09-2016
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Deathmetal, Grindcore

Tracklist

01. Pocho Aztlan
02. No Aceptan Imitaciones
03. Profecia Del Anticristo
04. Angel De La Frontera
05. Plata O Plomo
06. Satongo
07. Isla De La Fantasia
08. Bruja
09. Mexico Campeon
10. Culpan La Mujer
11. Codigos
12. Debilador
13. California Uber Aztlan

Het van oorsprong Mexicaanse (maar eigenlijk afkomstig uit Los Angeles) Brujeria (betekenis: hekserij) is al vanaf het ontstaan in 1989 een bijzonder gezelschap. Het was altijd de bedoeling dat de identiteit van de bandleden geheim zou blijven middels het gebruik van gezichtsbedekking en nicknames, naar het voorbeeld van Mexicaanse drugsbaronnen. Er is dan ook door de jaren heen aardig gespeculeerd welke bekende namen van dit gezelschap deel zouden kunnen uitmaken. Een aantal voorbeelden: Shane Embury, Jeff Walker, Adam Bomb (Pat Hoed), de gebroeders Erlandsson, Dino Cazares, Billy Gould. Wat wel zeker is, is dat Juan Brujo (tovenaar) de frontman en onbetwiste leider van het gezelschap is. De bandline-up zoals die hieronder vermeld staat is dan ook onder groot voorbehoud!

Brujeria maakte halverwege de jaren '90 naam middels twee albums (Matando Güeros en Raza Odiada) die uitpuilden van de militante grindcore/death metal. Er werd geen blad voor de mond genomen omtrent allerlei (vermeende) misstanden, de band had een duidelijke (politiek geladen) mening en kon daar in muzikaal opzicht z'n ei in kwijt. In het jaar 2000 verscheen nog een derde album Brujerizmo, maar door de jaren heen was Brujeria vaker inactief dan dat er daadwerkelijk sprake was van een bestaande band-situatie. Zo af en toe stak er eens een single de kop op naar aanleiding van een gebeurtenis die de gemoederen van meneer Brujo blijkbaar beroerden, maar dat was het dan ook wel.

Tot 2016. Met het 'mediagenieke' optreden van de Amerikaanse presidentskandidaat Donald Trump als trigger, is er voor Mexicanen genoeg gespreksstof om zich druk over te maken. Sterker nog, het blijkt de aanleiding om weer eens een heus album in elkaar te draaien en ouderwets fel van leer te trekken. Resultaat: Pocho Aztlan. In het voorjaar (op record store day) verscheen al een single met de ironische titel Viva Presidente Trump! die dan merkwaardig genoeg weer niet op dit album staat. Wel vinden we hier Debilador (uit 2008), de Dead Kennedys cover California über Aztlan (verschenen in 2010) en Mexico Campeon (2014). Het blijkt me later dan ook dat dit album gedurende diverse sessies en met verschillende muzikanten door de jaren heen ontstaan is.

Over de muziek van Brujeria kan ik hoe dan ook wel kort maar duidelijk zijn. Die muzikale richting was ooit grindcore, maar is tegenwoordig het best te beschrijven als een woeste death metal uitbarsting. Geholpen door de felle impact van de Spaanse taal klinkt dit al gauw venijnig en boosaardig, hetgeen natuurlijk precies de bedoeling is. De death metal neigt nog altijd wel eens richting grindcore (vooral in het openingstrio Pocho Aztlan, No Aceptan Imitaciones, Profecia Del Anticristo, maar ook in Satongo en Culpan La Mujer) en hardcore/punk (Mexico Campeon, California über Aztlan) maar doet dat wel in tracks van een 'normale' speelduur. Natuurlijk komt ook in de totale houding de punkhouding bovendrijven.

Meer dan vroeger weet de band raad met groove en nadrukkelijk minder snelle tempo's, zoals Bruja laat horen. Dit is echt een lekker heavy nummer! Zijn er trouwens meer mensen die hier aan Ruptured In Purulence van Carcass moeten denken? Hoe dan ook is Brujeria terug van weggeweest. Hun muziek zal zeker niet meer zo relevant zijn als vroeger, qua extremiteit is de band al lang voorbijgestreefd. Hart en ziel zitten er echter nog altijd in, Juan Brujo kan zich nog opwinden over zaken die hem na aan het hart liggen; alleen dat al rechtvaardigt het voortbestaan van een van de stoutste jongetjes van de klas. Een paar jaar ouder en wijzer misschien, maar nog altijd zo recalcitrant als een puber!