Edge Of Insanity - Redemption

• BandEdge Of Insanity [US]
• TitelRedemption
• Release datum18-03-2022
• LabelEigen beheer
• PromotorGrand Sounds PR [UA]
• Genre Doommetal, Heavy / power metal

Tracklist

01. Feed
02. Prison
03. Time
04. Undertow
05. The River

Edge Of Insanity werd opgericht in de late zomer, vroege herfst van 2020. Opgericht door drummer Gary Dacus, oorspronkelijk als Ozzy tribute-band. Rond het jaar 2004 speelden Gary Dacus en gitarist Stergas Stockwell allebei in hun respectievelijke bands in de staat New York, zij waren losse kennissen. Nu snel vooruitspoelen naar de tweede helft van 2020. Gary speelde een lokaal optreden met de band waar hij op dat moment in zat. Stergas benadert Gary, de twee maken weer verbinding. Gary weet te vertellen dat hij een bassist (Moore), gitarist en zanger heeft, en een tweede gitarist nodig heeft voor een project dat hij probeert op te zetten. Eind 2020 komen Gary Dacus, Daniel Moore en Stergas Stockwell voor het eerst samen om een nieuwe (doom) metalband te beginnen. Zanger Lance komt in februari 2021 naar een repetitie, waarmee de ware geboorte van Edge Of Insanity een feit is. Op 18 maart van dit jaar bracht Edge Of Insanity zijn debuut-EP Redemption uit.

De EP begint met Feed, dat op z'n best doet denken aan een nummer dat nooit op Black Sabbath's Dehumianizer is verschenen. Atmosferisch, slepend, lekker donker, precies die vermenging van old school (epische) heavy en doom metal waar ik van hou. De zang is niet het sterkste punt, maar het sterke gitaarwerk en heerlijk zware, donderende drumwerk maken heel veel goed. Ook Prison heeft daarna wel degelijk een post-Ozzy Sabbath-feel. Grootse open refreinen, lekkere drukke baslijnen, stevig daverende beats, taaie gitaarriffs en zeer acceptabele vocalen. Over originaliteit en speltechniek mogen wat mij betreft best de nodige discussies gevoerd worden, maar ik vind dat Edge Of Insanity de sfeer van die jaren '80 Black Sabbath / Dio-solo-metal aardig goed heeft weten te vangen.

Time slaat de plank behoorlijk mis met Halford-achtige krijs-zang, dit nummer is sowieso wel een beetje een vreemde eend in de bijt. Wat mij betreft het minste nummer van de EP. Undertow vervolgens was bedoeld als intro voor The River - het eerste nummer van Edge Of Insanity dat in september 2021 al op single verscheen - maar werd uiteindelijk een volwaardige track. Het bepaalt nog altijd wel de sfeer voor wat er gaat komen op The River, waarmee de EP wordt afgesloten. Undertow zit vol emotie, het voelt alsof ze aan de rivieroever in de Mississippi-Delta zitten, luisterend naar de blueslegendes van een eeuw geleden, die hun pijn uitdrukken.

The River was dus al geschreven voordat Lance in de band kwam, en is de sleutel-track van Redemption, of zelfs van de band als geheel. Ik vind dit echt het beste nummer van de EP, dat daarnaast ook het best belichaamt waar deze band voor staat. De doomy insteek, de groovende southern feel, en al dan niet passend die dissonante zang. Ik vind die zang op het randje, maar ja, het is wel een opvallend en onmiskenbaar kenmerk van Edge Of Insanity. Ik denk dat je eigenlijk het best dit nummer - beter nog, in combinatie met Undertow - als eerste kunt beluisteren, dan weet je meteen of Redemption iets voor jou is. Ik kan er prima naar luisteren, al vind ik alsnog niet elk nummer even sterk. Ik hoop dat een eventueel aanstaand album wat meer samenhang laat horen, en dan het liefst in de stijl van een combinatie van de tracks een, twee en vijf. Wordt hopelijk vervolgd.