Fange - Pourrissoir

• BandFange [FR]
• TitelPourrissoir
• Release datum31-03-2017
• LabelThroatruiner Records [FR]
• Genre Deathmetal, Doommetal, Sludgemetal

Tracklist

01. Parmi Les Ruines
02. Agapes
03. Ultrafrance
04. Les Gémonies
05. Vore
06. Ressac

Van de Franse herrieschoppers - letterlijk! - Fange besprak ik in september van het vorig jaar debuutalbum Purge. Een goed half jaar later heeft de band al weer een opvolger klaar: Pourissoir. Met een speelduur van zo'n 32 en halve minuut nauwelijks een full length te noemen, maar goed: deze muziek is zo intens dat dat ook lang genoeg is.

Ik heb het idee dat de muziek op Pourissoir al wat gemakkelijk te behappen is dan op z'n voorganger. Noise heeft weliswaar nog altijd een grote invloed, maar na beluistering van Parmi Les Ruines en vooral Agapes (waarschijnlijk het meest toegankelijke nummer dat de band ooit voortbracht, al zal dat in hun woordenboek een vies woord zijn vermoed ik) meen ik toch duidelijke songstructuren in een smerige, crusty old school death metal-stijl te horen. Maar natuurlijk is en blijft Fange meer dan dat. De heren blijven een voorliefde etaleren voor het vervaardigen van beukende geluidsmuren met onaangename herrie. Maar ironisch genoeg is hun noise nu 'pakkender' dan voorheen. Natuurlijk logenstraffen de heren deze woorden onmiddellijk middels het richtingloze intermezzo Ultrafrance.

Het enige waarin de hysterie echt tot het uiterste wordt gedreven betreft de driedubbele vocale aanvallen. Hoewel de band in dezelfde bezetting opereert zijn er nu drie bandleden die schijnbaar volledig willekeurig van alles in de microfoons mogen blèren (Vore), hetgeen de wat meer chaotische aanpak van het debuut onderstreept. Die vocalen zijn dan nog eens stevig vervormd ook, zodat de noisy aanpak er duimendik bovenop ligt. Zo sluit een traag en intens nummer als Les Gémonies al een stuk beter aan op de noise en sludge van het vorige album; uiteraard volledig in tegenstrijd met mijn vorige alinea.

Het duurt dan ook weer tot afsluiter Ressac eer we weer iets van structuur voorgeschoteld krijgen. Hoewel je natuurlijk op voorhand al weet dat dat in het geval van Fange relatief is. Evengoed kijk ik wel op van de lichte stijlverandering die Fange op een paar tracks laat horen. Ik vind de herkenbare old school death metal fragmenten zeker geen straf om te beluisteren. Natuurlijk moet Fange niet alleen in die richting doorgaan, want dan wordt het ook zo'n dertien in een dozijn metalband. Maar de afwisseling ervaar ik als zeer aangenaam, en stelt mij beter in staat om de overige herrie te structureren en waarderen. Ik ben dan ook nu al benieuwd naar een vervolg.