Lucifer - Lucifer III

• BandLucifer [SE]
• TitelLucifer III
• Release datum20-03-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Psychedelische rock

Tracklist

01. Ghosts
02. Midnight Phantom
03. Leather Demon
04. Lucifer
05. Pacific Blues
06. Coffin Fever
07. Flanked By Snakes
08. Stay Astray
09. Cemetery Eyes

Na I komt II en daarna III, logischer kan Lucifer het niet maken. Mocht je die voorgaande albums kunnen waarderen, dan kun je deel III ook blindelings tot je nemen. Want dit nieuwe album gaat gewoon door waar de voorganger(s) gebleven was (waren).

De grootste veranderingen zitten 'm meer in de personele invulling. Ik zie dat Johanna Sadonis inmiddels Anderson heet, en Entombed drummer Nicke Anderson ook nog steeds van de partij is (de twee blijken al een paar jaar getrouwd, al ten tijde van het vorige album, maar dat wist ik toen nog niet). Waar het op II nog dit duo was dat zo'n beetje het hele album ingespeeld had, nu is (of lijkt) er sprake van een complete band. Compositorische invloed zullen de nieuwelingen echter niet gehad hebben vermoed ik, want aan het bandgeluid is niet gesleuteld.

We krijgen dus nog steeds psychedelische jaren '70 rock met een licht occult sausje te horen, de ene keer luchtig, poppy en catchy, de andere keer meer duister, dreigend of melancholiek. Het is een tweedeling die ook de voorganger al kenmerkte, en voor mijn gevoel, steeds verder uiteenlopende nummers oplevert. Opnieuw valt me op dat er geen toetsenist wordt vermeld, terwijl het orgel hier (Ghosts, Lucifer) naast de overvloedig aanwezige gitaren, toch een voorname rol speelt, zeker op atmosferisch vlak. Al staat de zang natuurlijk helemaal voorop.

Ik moet zeggen dat de meeste nummers stiekem toch weer verdomd lekker wegluisteren. Vanaf opener Ghosts tot en met Pacific Blues vermaak ik me uitstekend. Met Coffin Fever en Flanked By Snakes wordt het wel iets minder, en vrees ik dat het album als een nachtkaars zal uitgaan. Dat blijkt wel mee te vallen, na meerdere luisterbeurten zijn ook de wat mindere tracks nog prima te doen. Afsluiter Cemetery Eyes mag er als slotakkoord dan weer positief bovenuit steken. Sowieso zorgt de ervaring van de band en z'n muzikanten er wel voor dat er geen enkel echt slecht nummer op de plaat staat.

Meneer en mevrouw Andersson weten inmiddels heel goed wat er van een Lucifer-album gevraagd wordt, en voeren dat vlekkeloos uit. Lekker in het gehoor liggende liedjes, vooral pakkend, en met een zweempje mystiek. Zo af en toe wordt er net een tikje steviger doorgerockt zodat ook de rock-liefhebbers binnenboord blijven. Ik kan er niks aan doen, maar Lucifer kan bij mij vooralsnog weinig verkeerd doen.