Mother Bass - The Bullet Wound Is Gone

• BandMother Bass [NL]
• TitelThe Bullet Wound Is Gone
• Release datum06-07-2019
• LabelEigen beheer
• Genre Grunge, Hardrock, Psychedelische rock

Tracklist

01. Predator
02. The Bullet Wound is Gone
03. Birdsong
04. Frozen Eyes
05. Vampires
06. Troubled Man

Na hun zelfgetitelde debuut van vorig jaar is Mother Bass al weer snel terug met een opvolger. Het is deze keer een EP geworden met daarop zes splinternieuwe nummers: The Bullet Wound Is Gone. Naast hun muziek vraagt de band ook je aandacht voor de verpakking, die bestaat uit een fraaie jewelcase met zeer uitgebreid artwork. Dat is ook terug te vinden in de youtube-streams van de verschillende tracks. Naast je oren worden hiermee ook andere zintuigen geprikkeld.

Ondanks dat ik bij het genoemde album nog wat bedenkingen had - de muziek van Mother Bass sloot niet helemaal aan bij mijn eigen smaak - hoorde ik wel wat deze band in z'n mars heeft. The Bullet Wound Is Gone laat opvallend genoeg ook wat subtiele verschuivingen in het geluid horen. Het voornaamste verschil is de inzet van toetsen, maar ook meerstemmige zang en akoestische gitaar maken nu deel uit van het Mother Bass-geluid.

De haast tijdloos klinkende rockmuziek van Mother Bass is diep geworteld in de jaren '70, maar bevat eveneens knipogen naar de grunge van de jaren '90. Maar vooral zijn de invloeden zeer uiteenlopend. Het begin van de EP, Predator, en het slotakkoord, Troubled Man, zijn te beschouwen als de hardste rockers van de plaat. Daar tussen door doet de band het wat rustiger aan met meer ingetogen liedjes. Want daar lijkt me hier de nadruk op te liggen: de kunst van het liedjes schrijven.

Zo horen we een heuse (semi-) akoestische ballade voorbij komen in de vorm van Birdsong, maar net zo gemakkelijk zet de band in op atmosferische, psychedelische popmuziek a la The Doors (Vampires). Het door bassist Roel geschreven Frozen Eyes laat zich nog best wegluisteren als een klassieke rockballad met een donkere rand. Titelnummer The Bullet Wound Is Gone doet me qua sfeer vooral denken aan Led Zeppelin. Zo laat Mother Bass horen dat het de weg weet in elke uithoek van het brede begrip rockmuziek.

Nog altijd moet ik constateren dat de muziek van Mother Bass niet altijd aansluit bij mijn persoonlijke smaak. Maar ja, daar kunnen zij ook niks aan doen. De gemene deler had van mij (als metalfan) wel wat steviger gemogen; drie ingetogen tracks op een totaal van zes is mij iets te veel van het goede. Toch hoor ik ook wel dat het kwartet wederom een fraai werkje in elkaar heeft gesleuteld. Het lenige, speelse drumwerk, de sterke zangpartijen en de inbreng van enorm sfeervol gitaar- en baswerk maken van de composities goed te beluisteren liedjes. Ik kan dan ook niet anders dan concluderen: goed bezig mannen!