Solitude - Reach For The Sky

• BandSolitude [JP]
• TitelReach For The Sky
• Release datum25-11-2016
• LabelTest Your Metal Records [CA]
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Heavy / power metal, Speedmetal

Tracklist

01. Venoms Angel
02. Blow
03. Reach For The Sky
04. Don't Need Mercy
05. Escape For The Crime
06. You got my Mind
07. On the Edge of Sorrow
08. December

Er zijn meerdere bands in de internationale metalscene met de naam Solitude, hier ga ik het hebben over de Japanse heavy metalband. Deze band bestaat al vanaf 1996 en heeft in 2009 z'n debuutalbum Brave The Storm op de markt gebracht, en daarvoor al in 2001 EP Virtual Image. Het nieuwe album Reach For The Sky werd eerder al uitgegeven in 2015 door (het Japanse) Spiritual Beast Records - dat ook de vorige release uitbracht - maar wordt nu heruitgebracht door Test Your Metal Records uit nota bene Canada.

Solitude bestaat uit leden van in het thuisland gekende metalbands (waaronder Sacrifice). De band speelt klassieke heavy metal, een genre dat in Japan altijd populair is geweest en gebleven. De band klinkt dan ook eigenlijk best Europees, het geluid neigt behoorlijk naar de NWOBHM. De groep verwerkt veel old school invloeden in zijn muziek en klinkt misschien nog wel authentieker dan veel Europese bands tegenwoordig zelf. De mix en mastering van de Zweed Magnus Sedenberg (Bullet, Crucified Barbara) zou hier wel eens debet aan kunnen zijn. Reach For The Sky blijkt trouwens ook in Zweden te zijn opgenomen.

Het is toch nog vrij afwisselende heavy metal die de Japanners ons voorschotelen, waarbij het regelmatig terugkerende middentempo (opener Venom's Angel, doet me een heel klein beetje aan oude Metallica denken, a la Creeping Death) afgewisseld wordt met tegen speed aanleunende metal (Blow, titelnummer Reach For The Sky). In combinatie met de rauwe en oorspronkelijke sound (ik wil het woord rommelig eigenlijk vermijden, maar die ouderwetse charme heeft de muziek wel) zijn dan ook wel raakvlakken te bedenken zijn met bands als Motorhead (You Got My Mind) en Venom (Don't Need Mercy, een beetje a la Black Metal). Qua sfeer en zang dan toch in elk geval; wat een agressie. Overigens weten de heren van Solitude deze rauwheid en agressie goed af te wisselen met melodieuze accenten (het instrumentale Escape For The Crime, afsluiter December).

De originaliteitsprijs gaan de heren uiteraard niet wegkapen. Maar zowel de gedrevenheid in de uitvoering, als ook het muzikale vakmanschap, zorgen er voor dat de middelmaat wel ontstegen wordt. Weliswaar niet tot grote hoogten (The Sky is echt te hoog gegrepen) maar een ruime voldoende zit er zeker in. Solitude lijkt me nou een typische Keep It True-band.