Sonic Wolves - Before The End Comes

• BandSonic Wolves [IT]
• TitelBefore The End Comes
• Release datum22-07-2016
• LabelTaxi Driver Records [IT]
• PromotorEarsplit PR [US]
• Genre (Blues)Rock, Hardrock, Stoner

Tracklist

01. Winds Of War
02. Geronimo
03. Obscured
04. He Said...
05. Wolfwitch
06. Lamia
07. Freedom Is The Devil
08. Before The End Comes

Het Italiaanse Taxi Driver Records liet me eerder al kennismaken met Psychedelic Witchcraft en Jussipussi, nu is Sonic Wolves aan de beurt. Net als die andere twee bands - en waarschijnlijk de meeste van het Taxi Driver label - voeren ook de sonische wolven ons ver terug in de tijd: jaren '60 en '70 retro-rock is immers hip. En hip willen doen, dat is Italianen wel toevertrouwd.

Sonic Wolves noemt zichzelf een heavy dirty rock band. Dit project begon in 2012 toen bassist Kayt Vigil (The Hounds Of Hasselvander, Pentagram, Rogue State) en drummer Vita (Ufomammut, ook Rogue State) onder de naam Tsutar samen begonnen te musiceren. In december 2014 werd een eerste demo opgenomen, WolfWitch, die in april 2015 zou verschijnen. Daarna, in juli van datzelfde jaar, kwamen Paolo Melotto en Diniz bij de band om de line-up te completeren. Aansluitend is eind 2015 debuutalbum Before The End Comes opgenomen.

Alle mooie woorden uit de bio, die een geheel eigen kijk op heavy dirty rock belooft, ten spijt, is Sonic Wolves 'gewoon' een retro rockband die zich toelegt op het spelen van swingende, groovende rock met een psychedelische insteek, die vooral schatplichtig blijkt aan Black Sabbath. Hoge cleane zang, veel galm, veel herhalingen, catchy. Niks bijzonders vergeleken met veel concullega's, maar voor een liefhebber zoals ik is dit best even genieten. Mits je je dus realiseert dat de muziek van Sonic Wolves niet de originaliteitsprijs verdient, of afwijkt van veel dat in het genre al te vinden is.

Desalniettemin verdienen ook deze Italianen hun plek binnen het overvolle genre wat mij betreft. De authenticiteit, het creepy sfeertje - met name de combinatie van zang en drumwerk geeft bij vlagen wel een occult tintje (Obscured, Lamia) - spreken me zeker aan. Er wordt ook prima afgewisseld tussen opzwepende uptempo nummertjes (Geronimo, het spacey Wolfwitch) en zwaarder groovende stukken (Obscured, het bluesy He Said...) zodat er genoeg variatie qua tempo en sfeer geboden wordt. Het ronkt en groovet hier dat het een lieve lust is. Liefhebbers weten zeker raad met deze Italiaanse Sabbath-adepten!