The Atomic Bitchwax - Gravitron

• BandThe Atomic Bitchwax [US]
• TitelGravitron
• Release datum21-04-2015
• LabelTee Pee Records [GB]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Sexecutioner
02. No Way Man
03. It's Alright
04. War Claw
05. Coming In Hot
06. Fuck Face
07. Proto World
08. Down With The Swirl
09. Roseland
10. Ice Age "Hey Baby"

Het Amerikaanse (New Jersey) The Atomic Bitchwax is nou niet bepaald een groentje binnen het groovende en psychedelische stoner genre, de band is dan ook al sinds 1993 bezig. Haast met plaatjes maken hebben ze echter niet, al heeft dat misschien ook te maken met het gegeven dat tweederde van de band, om precies te zijn de ritmesectie, het bij vlagen best druk heeft met Monster Magnet. Vier jaar na de voorganger is het in het voorjaar van 2015 dan toch tijd voor een nieuwe album, nummertje zes in de rij: Gravitron.

Hierop laat het trio horen dat het nog altijd weet wat rocken, swingen en grooven is. Een denderende aanval van riffs, breaks, grooves en wisselende ritmes zorgen er voor dat je niet ander kunt doen dan meeswingen, en uiteraard ook headbangen. Luister maar eens naar een stampende track als It's Alright, en ik weet zeker dat je niet stil kunt blijven zitten, staan, whatever. Overigens doet het navolgende War Claw daar niet voor onder. Mocht je nu nog niet in het album zitten gaat het ook niet meer gebeuren denk ik.

Vet riffend op een muzikale basis die ergens in de jaren '70 ligt - denk daarbij bijvoorbeeld aan Deep Purple en Uriah Heep - haalt het trio het ene na het andere swingende hoogstandje uit, getuige een nummer als Coming In Hot. Dat daarbij niet eens zang nodig is laat bijvoorbeeld het opgefokte Fuckface horen, wat een enorm groovend nummer. Naast de genoemde ouderwetse vergelijkingen gaan de gedachten ook wel eens naar Queens Of The Stone Age, en vreemd misschien, ook naar Foo Fighters. Lijkt de stijl van drummen dan zo op die van Dave Grohl? Hoe dan ook, zonder de ritmesectie te kort te willen doen: de muzikale show wordt toch echt gestolen door het verslavende, warme bluesy gitaargeluid.

Een minpuntje moet ik helaas ook noemen: afsluiter Ice Age "Hey Baby" is een wanstaltig slotakkoord, The Atomic Bitchwax schier onwaardig, en past eigenlijk helemaal niet bij de rest van dit toch al korte album. Hierdoor blijven er uiteindelijk zo'n 28 genietbare minuten over, een magere oogst na zo'n relatief lange pauze sinds het vorige album. Ok, de nummers zijn weliswaar kort, en zeer intens, maar de liefhebber had toch wel iets meer verwend mogen worden?