The Offering - Seeing the Elephant

• BandThe Offering [US]
• TitelSeeing the Elephant
• Release datum04-11-2022
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Alternative metal, Crossover, Metalcore, Nu-metal

Tracklist

01. W.A.S.P
02. Ghostmother
03. Tipless
04. Rosefire
05. Seeing The Elephant
06. My Heroine
07. Flower Children
08. Tiny Disappointments
09. With Consent
10. Esther Weeps

Olifanten zien in allerlei kleuren, spreekwoordelijk vaak roze - titel en hoes van The Offering's tweede album Seeing The Elephant doen er vrolijk aan mee. Of je dus als luisteraar ff mee wil gaan in deze trip. Nou vond ik hun eerste album Home (2019) al een prima te behappen allegaartje, dus mijn nieuwsgierigheid was er al helemaal klaar voor.

Na beluistering moet ik meteen waarschuwen dat naast nieuwsgierigheid ook een flinke dosis incasseringsvermogen wel handig is. Nog extremer dan op het debuut slaat The Offering je om de oren met een verbluffend snelle opeenvolging van allerlei substijlen binnen het min of meer extreme metal-segment. System Of A Down of Avatar (Ghostmother gaat echt wel de kant van beiden op) en Slipknot zijn bijna dooie dienders vergeleken met dit gezelschap; veel van wat Devin Townsend voortbrengt komt al wat dichter in de buurt qua maniakale insteek en hak-op-de-tak-verbluffing. Vooral de overdonderende opener W.A.S.P. heeft op mij die uitwerking.

Tipless komt al vroeg als ingetogen intermezzo en rustpuntje, die had van mij iets verderop het album gemogen - zeker omdat twee tracks verder titelnummer Seeing The Elephant hetzelfde doet. My Heroine lijkt na het voorgaande geweld (niet die intermezzo's dus) ook even pas op de plaats te maken, maar is stiekem best indringend. Flower Children opent daarna weer het semi-chaotische gekkenhuis, waarmee je doorheen allerlei sferen en geluiden heen en weer wordt geslingerd.

Met het alternatieve Tiny Disappointments krijgen we een soort mix van nu metal en metalcore-light voorgeschoteld, een band als Filter schiet me hierbij te binnen als referentie, al komt ook P.O.D. wel in de buurt denk ik. Inderdaad, referenties uit de jaren '90, daar komt deze muziek toch ook wel een beetje vandaan denk ik. Behoorlijk catchy, maar toch voorzien van wat gemeen stekende angeltjes. Het ingetogen begin van afsluiter Esther Weeps overtuigt me niet direct, maar gaandeweg komt dit nummer helemaal tot leven - geloof me!

Na Home trekt The Offering volop door met Seeing The Elephant. Zonder rekening te houden met mogelijke grenzen tussen substijlen doet het Amerikaanse kwartet behoorlijk z'n eigen ding. Vergelijkingen zijn dus wel te benoemen, maar die gelden slechts als referentiekader, want The Offering is zeker geen na-aper. Met zoveel eigenzinnigheid hoop en verwacht ik dat deze band ons in de toekomst nog meer gaat verrassen! Mijn conclusie naar aanleiding van Home is hier onverminderd van toepassing.