Albez Duz - Enigmatic Rites

• BandAlbez Duz [DE]
• TitelEnigmatic Rites
• Release datum26-04-2019
• LabelListenable Records [FR]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Rites Of Hidden Souls
02. Wandering Soul
03. Participation Mystique Totalitaire
04. When The Bird Fledges
05. Surrender
06. Emperor Is Blind
07. Only Lies [Bonus]

De Duitse band Albez Duz overrompelde mij eind 2016 behoorlijk met hun derde album Wings of Tzinacan. Ik had weliswaar de voorgaande albums ook al gehoord, maar deze maakte een stuk meer indruk. Inmiddels is het voorjaar van 2019 al weer voorbij, en heeft de band z'n vierde album uitgebracht: Enigmatic Rites. De basis van deze band bestaat nog altijd uit het duo Eugen Herbst op drums en de van oorsprong Mexicaanse zanger Alfonso Brito Lopez. Ik verwacht dan ook niet dat er in muzikaal opzicht enige stijlbreuk vergeleken met voorgaande albums zal optreden. Ik ben benieuwd of en hoe de band mij deze keer zal kunnen verrassen.

Albez Duz maakte er altijd al een sport van om zich niet te laten beperken door een enkel (sub)genre, maar husselt moeiteloos diverse invalshoeken door elkaar. Verwacht van deze band dus niet alleen maar trage, slepende en deprimerende stukken, al ligt de hoofdmoot nog altijd in de doom metal. Opener Rites Of Hidden Souls zou je bijna op het verkeerde been kunnen zetten wanneer je juist dat zou verwachten. Ook wanneer de band, zoals hier, vlotte heavy metal (in bijna elk nummer voorzien van voor dit genre ongehoorde, flitsende gitaarsolo's) laat horen, klinkt de muziek nog altijd melancholiek en duister; de gemene deler die elk nummer van Albez Duz kenmerkt.

De band verstaat de kunst om kracht en emotie op meeslepende wijze te laten samensmelten. Die emotie komt vooral voort uit de zeer expressieve vocale voordracht van Lopez, waarover ik tijdens het voorgaande album al de loftrompet stak. Vooral zijn gevoel voor dramatiek spreekt mij zeer aan. In combinatie met de smerige, vuige riffs vormt dit voor mij een onweerstaanbare combinatie. Diep gedrenkt in de jaren '70 lijkt de schatplichtigheid aan bands als Black Sabbath en Pink Floyd (en een beetje Deep Purple) onontkoombaar aanwezig, maar dat stoort geen moment. Het samenvloeien van verschillende elementen zoals dat in die tijd gebruikelijk was, wordt door Albez Duz omarmd en nog verder uitgebouwd.

Als extra sfeerelement - beter gezegd kippenvel opwekkende geluiden - komt er met regelmaat een mystiek orgel opzetten, om het huiveringwekkende plaatje helemaal compleet te maken. Een nummer als Participation Mystique Totalitaire beantwoord dan ook volledig aan mijn gevoel voor een intense muziekbeleving. Zo hoor ik mijn duistere doom metal het liefst. Zwaar, meeslepend, intrigerend, en vooral lomp en log, maar toch ook met een vleugje melodie, een beetje dramatische gothiek, en bovenal die dreigend-mysterieuze sfeer.

Ik kan er nog heel veel woorden aan besteden om ook te beschrijven hoe ik de langere tracks Surrender en Emperor Is Blind beleef, maar dat komt veelal op hetzelfde neer. Atmosferisch, griezelig, dreigend blijven de sleutelwoorden. Albez Duz verrast weliswaar niet meer, maar weet het mij bekende geluid enorm veel diepgang mee te geven, en blinkt uit in het verbreden van muzikale horizonten. De band zet om het even welk heavy genre volledig naar z'n eigen hand; en dat vind ik enorm knap.