Albez Duz - The Coming of Mictlan
- Albez Duz [DE]
- The Coming of Mictlan
- 12-09-2014
- Archaic Sound [UA]
- Transcending Obscurity [IN]
Tracklist
01. Heaven´s Blind
02. Fire Wings
03. Mictlan
04. Feathered Snake
05. Drowned
06. Servants of Light
07. Twist in My Sobriety
Albez Duz (oud-Duits voor zwanenzang) is een Duits project/duo dat sinds 2006 doom metal voortbrengt. Het is begonnen als een project van Eugen H. (ook wel bekend als Impurus), die eerder bekendheid vergaarde met de eveneens Duitse (inmiddels ter ziele gegane) black metalband Dies Ater. Met de hulp van de Mexicaans/Duitse zanger Alfonso Brito Lopez zijn inmiddels twee albums met duistere, gothische, epische occulte doom metal besmeurd. Overigens noemen ze hun muziek zelf occulte doomrock.
Het eerste titelloze album verscheen oorspronkelijk al in eigen beheer in 2009, en is later opgepikt door het Oekraïense label Archaic Sound dat het album in 2011 heruitbracht. Album nummer twee heet The Coming Of Mictlan en verscheen op 12 september van dit jaar, opnieuw via Archaic Sound, terwijl het Duitse Iron Bonehead de vinylen release verzorgt.
Zoals gezegd doom, deze muziek is in vrijwel alles traag en duister, maar bewandelt niet de platgetreden doompaden. De band die als eerste komt bovendrijven als vergelijking is toch echt Type O Negative. Dat heeft al heel veel te maken met de toon en manier van zingen, of beter gezegd voordragen. Een hele lage stem die op tragisch/dramatisch/melancholieke wijze - soms zelfs een beetje over the top - de teksten declameert; aangevuld met trage trommelslagen, dito riffs en sferisch orgel/toetsenwerk kun je bijna niet anders dan die vergelijking maken. Luister maar eens naar het begin van semi-titelnummer Mictlan en je begrijpt precies wat ik bedoel.
En dat blijkt ook helemaal niet erg, want Albez Duz heeft nog genoeg eigens over. Na het korte, vreemde intro - dat daarmee wel meteen een sfeer neerzet - Heaven's Blind volgen een vijftal lange eigen composities en een bijzondere cover. Evenals bij genoemde vergelijking ligt de nadruk op de stem, en komt het gitaarwerk er maar bekaaid van af. Ondanks dat zijn de ritmes en solo's onmisbaar, zoals Fire Wings goed laat horen. De riffs zijn dan wel niet al te origineel, maar zetten wel een aangename toon. De treurige gitaarakkoorden die zich op slakkentempo voortbewegen verzorgen nadrukkelijk het doom-aspect. De verdere invulling, met name de toetsen, plaatsen de muziek ergens tussen gothic en doom in.
Al dit fraais komt op Servants Of Light perfect samen; hier horen we zelfs een uptempo passage, en doen deze muziek en sfeer me ook nog wel aan een ander band denken: Tryptikon. Nou ja, qua duistere insteek geen verrassing natuurlijk. Dit is misschien wel het meest vuige nummer van een toch al donker album. Na deze albumfavoriet heeft Albez Duz nog een verrassende uitsmijter in petto: Tanita Tikaram's pop/folk-klassieker Twist In My Sobriety (oorspronkelijk uit 1988) wordt hier wel zeer vakkundig verbouwd, waarbij de intentie toch redelijk intact wordt gelaten. Luisteren!
