Seremonia - Pahuuden äänet

• BandSeremonia [FI]
• TitelPahuuden äänet
• Release datum30-09-2016
• LabelSvart Records [FI]
• Genre Psychedelische rock

Tracklist

01. Orjat
02. Sielun Kuolema
03. Pahuuden äänet
04. Sähkolintu
05. Ne ovat jo täällä
06. Me kutsumme sitaä
07. Riivatut
08. Kuoleman planeetta
09. Riudut ja kuolet
10. Uusi aamu sarastaa

Pahuuden äänet is alweer het vierde album van Seremonia in ongeveer even veel jaren tijd. Ik heb alle drie de voorgaande albums tot mij genomen en besproken, en daarmee ook al duidelijk gemaakt dat ik dit een behoorlijk interessante band vind. Mijn conclusie naar aanleiding van het meest recente album Kristalliarkki is denk ik wel veelzeggend over hoe ik deze Finse band beschouw: "Psychedelica in optima forma, met de weinig gangbare en ongrijpbare Finse taal als extra exponent van geheimzinnigheid. Eigenlijk niet echt origineel, maar evengoed rete-verslavend."

Ik ga dan ook in herhaling vallen wanneer ik de muziek op Pahuuden äänet wil gaan omschrijven. Zowel de link naar lang vervlogen tijden (jaren '60 en '70 van de vorige eeuw) als ook het psychedelisch/occulte aspect liggen er weer duimendik bovenop, en vormen voor mij, in combinatie met de bezwerende, intrigerende zang van Noora, de grootste aantrekkingskracht. Opvallend vind ik ook de hechtheid van het team: de bandline-up is al albums lang hetzelfde gebleven, ook blijft de band het (eveneens Finse) label Svart Records vanaf het eerste album trouw.

Vanaf het heerlijk chaotisch klinkende intro van opener Orjat zit ik er meteen helemaal in. De bezwerende gitaren, de geheimzinnige vocalen, het lome tempo: dit is meteen trip-materiaal waarop ik mij gewillig laat meevoeren. De invloed van de naar spacerock neigende synthesizers doen hier hun werk wat dat betreft uitstekend. Zelfs wanneer de tempoversnelling invalt wordt niet aan sfeer ingeboet, integendeel: de ruimtereis gaat nu pas beginnen lijkt wel. Psychedelisch, hypnotiserend, blijft deze track nog wel een tijdje hangen.

Nog onder de indruk wordt ik ruw gewekt door Sielun Kuolema, een kort en opzwepend rockertje, dat een heel andere kant van de band laat horen. Tja, je moet toch iets om de luisteraar bij de les te houden. Het hierna volgende titelnummer Pahuuden äänet klinkt mij enorm melancholisch in de oren, en past daarmee prima in de duistere sfeerzetting. Het nummer doet me in muzikaal opzicht wel wat denken aan de gothic/new wave van begin jaren '80; ondanks de bedompte sfeer lijkt het best een opwekkend nummer.

Het ronduit weirde, weer lekker chaotische intermezzo Sähkolintu gaat over in het behoorlijk ingetogen Ne ovat jo täällä, dat een lekker uitgesponnen, opnieuw zweverige, maar toch afwisselende track blijkt. Ik ga weer rustig liggen, sluit m'n ogen, en wacht op wat komen gaat. Uiteraard wordt deze weer opgevolgd door een kort maar krachtig rockertje. Op deze manier houdt Seremonia de dynamiek goed in de gaten, en wordt het stramien een beetje duidelijk. Al wordt deze niet te strak opgevolgd, anders zou het wel erg voorspelbaar worden: binnen elk individueel nummer is nog genoeg ruimte voor afwisseling, soms zelfs verrassing.

Een zekere voorspelbaarheid is na vier albums haast niet te voorkomen. Van de andere kant vind ik dat de eigenheid van een band als Seremonia ook niet aangetast moet worden. Binnen de zelf bepaalde grenzen weet de band echter genoeg variatie te brengen naar mijn mening. Met als goed voorbeeld de spetterende afsluiter Uusi aamu sarastaa blijft de muziek altijd een zekere catchyness behouden. Zolang het zweefgehalte echter de boventoon blijft voeren blijf ik de band trouw!