Surgical Meth Machine - Surgical Meth Machine

• BandSurgical Meth Machine [US]
• TitelSurgical Meth Machine
• Release datum15-04-2016
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. I'm Sensitive
02. Tragic ALert
03. I Want More
04. Rich People Problems
05. I Don't Wanna
06. Smash and Grab
07. Unlistenable
08. Gates of Steel
09. Spudnik
10. Just Go Home
11. Just Keep Going
12. I'm Invisible

Men neme: Al Jourgensen, 1000 homo DJ's en wat materiaal van Ministry: Dit schudden we door elkaar en je krijgt Surgical Meth Machine. Wat valt er eigenlijk nog te vertellen over deze beste man? 35 Jaar muzikale werkervaring? We kennen allemaal wel Ministry, misschien anders Revolting Cock's, Pailhead of Buck Satan? Even in het kort over Al Jourgensen:

Oprichter van Ministry in 1980, multiplatina-verkopend artiest, zes keer Grammy genomineerd. Ik vind het totaal niet interessant. Wat ik wel enorm interessant vind is dit titelloze album, althans, dezelfde naam als de band naam, lijkt me titelloos. Ik heb ook geen fatsoenlijk Nederlands woordr voor dat vreselijke 'self-titled. Hoe dan ook, het gaat hier over Surgical Meth Machine, verschenen op 15 april jongstleden.

I'm Sensitive mag het industrial geweld openen, en dat gebeurt dan ook met verve! Je krijgt denk ik de meest brute en snelste industrial plaat voor je giechel. Tevergeefs probeer ik mijn aandacht even af te zetten van al dat elektronica geneuzel en eens uit te vogelen met wat voor stukje metal we te maken hebben. Tijdens dit alles te schrijven ben ik inmiddels beland bij het nummer I Want More. Wat leuk is om te vermelden dat Al de hulp heeft ingeschakeld van Dead Kennedy's held Jello Biafra! Hij is te horen in I Don't Wanna.

Geen metal te bespeuren. Daarom heet de stijl ook geen industrial metal, maar volstaat industrial. Klaar! Vaak zeggen bands wel dat ze industrial zijn (oude Fear Factory, om maar een bekende te noemen) maar daarin speelt de metal echt een hoofdrol. Bij de industrial van Surgical Meth Machine krijg je gewoon een met kunst gekleide bak herrie voorgeschoteld. Megavet drumwerk dat zeker door een computertje wordt gestuurd, en ongeloofelijk scherpe tevens hondsagressieve riffs. En ja, samen met engineer Sam D'Ambruoso schrijft en bespeelt hij alles zelf.

Na de tragische dood van zijn 'muze' gitarist van Ministry Mike Scaccia (zie ook de bespreking van Rabid Flesh Eaters!) wilde Al eigenlijk stoppen, maar aan de andere kant was hij zo vrij als een vogeltje en besloot hij er toch nog eens voor te gaan. Ik denk: goeie keuze! Want dit album is een echte industrial plaat anno 2016 geworden. Deze wordt niet zomaar overtroffen.