Semargl - Satanic Pop Metal

• BandSemargl [UA]
• TitelSatanic Pop Metal
• Release datum17-02-2012
• LabelTwilight Vertrieb [DE]

Tracklist

01. I Hunger
02. Sweet Suicide
03. Drag Me To Hell
04. God Is Not Love
05. Tak, Kurwa
06. Suck My Dick
07. Labyrinth
08. Join In Fire
09. I Hate You
10. Opium
11. Anti I Am
12. Loneliness
13. Redire

Dacht ik recentelijk met Cadaveria's Horror Metal met de al even pretentieuze als lachwekkende albumtitel een dieptepunt bereikt te hebben, het Oekraïense Semargl doet daar (graag?) nog een schepje boven op. Niet alleen hun albumtitel Satanic Pop Metal werkt op de lachspieren, de hele verschijning en houding van de band doen eerder een beroep op het gevoel voor humor dan op relevante muzikale zintuigen. Zo zit Semargl's verschijnen op de laatste Eindhoven Metal Meeting nog vers in het geheugen. De veredelde play back show, met de nadruk op uiterlijk vertoon, zeker niet op muzikaal kunnen, was een belediging voor de metalfan. Een tweetal slechts in lingerie geklede danseressen en een rondborstige blondine op drums dienden als afleiding voor de povere muzikale aspiraties van Semargl, die grotendeels van een meelopende tape (b)leken te komen.

Nou, over die muziek moet ik het dan ook maar even gaan hebben. Groot was mijn verbazing toen ik vernam dat Semargl al 15 jaar bestaat en Satanic Pop Metal al hun vijfde album is. De band blijkt ooit begonnen als een melodieuze (symfo) black metal band, waarvan het geluid in de loop der jaren steeds meer verschoven is naar toegankelijke electro rock/metal. Van black metal is tegenwoordig geen spoor meer te bekennen. Althans op muzikaal vlak, kinderachtige gezichtsversierselen en tekstueel geflirt met satanisme doen anders vermoeden, maar dat lijkt mij slechts imago. Daarnaast doen titels als Sweet Suicide, Drag Me To Hell, Suck My Dick en I Hate You mij het ergste vrezen voor enige inhoud. Geldt ook voor die wanstaltig lelijke hoes trouwens.

Wat horen we dan wel. Vooral een combinatie van elektronische beats, voorzichtig scheurende gitaren en boze vocalen. Hier en daar wat distortion en een verdwaalde grunt moeten de muziek wat meer evil doen klinken (Tak Kurwa), maar tegelijkertijd zijn er invloeden uit de gothic rock en blije dance/house effecten (Join In Fire) die dat weer teniet doen. Een soort van industrial light of zoiets. Want de muziek dient vooral lichtvoetig te blijven, in tegenstelling tot de heavy bedoelde thematiek. Het enige aspect uit de albumtitel, tevens de omschrijving die de band zelf voor hun muziek gebruikt, is denk ik dan ook Pop. Ik heb het idee dat Semargl met z'n muziek vooral een breed publiek wil bedienen, of anders gezegd, van meerdere walletjes wil eten. Wellicht dat er in een dance/electro/wannabe-rubber-en-lak-fetish/emo of wat voor scene dan ook ruimte is voor Semargl, maar als metalband neem ik ze niet serieus.